„Löngu fyrir Krist burð var Indverjum kunnugt, að færa má með nál bóluvessa úr bólusjúkum manni inn í hörund heilbrigðs manns, og fær þá bólusótt, þá er oftast er vægari, en ella gerist. Þessi aðferð köllum vér mannabólusetning(variolation) og tíðkaðist hún um langan aldur á Indlandi. Prestar þeirra Indverja (Bramínar) höfðu þessa bólusetningu á hendi; þeir geymdu bóluefnið á þann hátt, að þeir vættu línþræði í bóluvessa þeirra manna, sem þeir höfðu bólusett, þurkuðu þræðina og bleyttu þá upp aftur að ári, þá er bólusetja skyldi aftur að nýju. Þannig héldu þeir bóluefninu við ár eftir ár, enda vörðust þeir að taka blóðvessa úr mönnum, er fengið höfðu bóluna sjálfkrafa. Á 18 öldinni barst þessi aðferð hingað vestur til álfunnar og var talsvert tíðkuð, einkum á Englandi. Sá ókostur fylgdi mannabólusetningunni, að margir af þeim, sem bólusettir vóru, fengu allsvæsna bólusótt og nokkrir biðu bana af. Þá var það annað ekki betra, að þessi setta bóla var næm, eins og vanaleg bólusótt, og þá er hún barst á heilbrigt fólk af hinum bólusettu, kom hún aftur fram í almætti sínu, engu vægari en áður hafði gerst. Er það álit manna, að þessar mannabólusetningar hafi orðið til þess, að greiða bólusóttinni götu og auka útbreiðslu hennar á 18. öldinni.

Í litlum bæ á Englandi gerðist í kyrþay 14. dag Maím. 1796 sá atburður í sögu mannkyns, að fáir eða engir hafa merkari orðið á síðari öldum, ef litið er á afleiðingarnar. Það var þá, að læknirinn Edward Jenner tók bóluefni úr mjaltastúlku og sett í dreng, 8 vetra gamlan, en stúlkan hafði fengið bólur sínar ekki af mönnum, heldur af kú, er hún hafði mjaltað. Hálfum mánuði síðar, 1. dag Júním., tók Jenner bóluvessa úr bólusjúkum manni og setti í sama drenginn og varð brátt þess vísari, að vessinn hreif ekki á hann; bólan beit ekki á drenginn. Tveimur árum síðar ritaði Jenner bækling um þessar kúabólusetningar sínar (vaccination, vacca á latinu = kú). Á fáum árum barst orðstír hans um alla Norðurálfuna og alstaðar var kúabólusetningin tekin upp og henni fagnað frekara en frá verður skýrt. Bólan var unnin! Hugsum oss að einhver fyndi ráð til þess að verja menn berklasótt – hvílíkur fögnuður þá mundi óma um allan heim, en ekki mundi hann meiri, en fögnuður þeirra manna, sem uppi voru um síðustu aldarmót og sáu bólusóttina brotna á bak aftur. Jenner hugði að bólan mundi deyja út. Hún hefir ekki gert það: hún lifir enn, þótt víðast sé við veikan mátt. En það er ekki Jenner að kenna, heldur heimsku og þrá mannanna, þessum tveimur torfærum á vegi alls þess, sem nýtt er og satt og gott.“

„Því er oft hreyft, að bólusetning getur gert börnum mein. Í Englandi er uppi stór flokkur manna, þeirra er berjast gegn allri bólusetningu með hnúum og hnefum. Engin sannindi eru allra eign.“ Látum þetta vera lokaorð Guðmundar Björnssonar í bili úr tímaritinu Eir rétt fyrir aldarmótin 1900, um leið og við hugsum til þeirra sem setja sig gegn ungbarnabólusetningum eins og mislingum í dag.