Tillagan um rammaáætlun var samþykkt á alþingi í hádeginu með 36 atkvæðum gegn 21 – með verulegum atkvæðamun. Framsókn og Sjallar spiluðu sig upp í að vera á móti tillögunni en auk stjórnarflokkanna greiddu þingmenn Hreyfingarinnar og BF atkvæði með tillögunni, og ennfremur bæði Atli Gíslason og Lilja Mósesdóttir.

Þetta eru tímamót. Í náttúruverndarmálum í fyrsta lagi – við vorum að samþykkja mestu verndaraðgerðir nokkru sinni um íslenska náttúru. Samtals 20 landsvæðum er rástafað til verndarnýtingar – þar á meðal umdeildum hluta Þjórsárvera, Torfajökulssvæðinu, Kerlingarfjöllum, Gjástykki, Ölkelduhálsi …

Í örðu lagi tímamót að því leyti að loksins hafa menn orðið ásáttur um leikreglur í deilum sem hafa staðið hér rúma fjóra áratugi um náttúruvernd og virkjanir, allt frá sjöunda áratugnum. Þessi átök hafa verið hatrömm og tilfinningaleg, og oft hafa fylkingarnar ekki skilið grundvallarsjónarmið hvor annarrar. Vígstaðan hefur líka verið ójöfn þar sem annarsvegar hafa farið voldug orkufyrirtæki, ráðandi stjórnmálaflokkar og ómælt fjármagn, sumt frá erlendum stórfyrirtækjum, en hinsvegar fjárlítil samtök áhugafólks.

Þetta samkomulag verður vonandi til þess að skapa andrúmsloft sáttar og samvinnu  – einsog hefur orðið reyndin í Noregi. Þaðan er fyrirmyndin. Átökum og deilum um ráðstöfun ákveðinna landsvæða, um einstaka virkjunarkosti, er hinsvegar ekki lokið Og stóð aldrei til.

Mikið hefur verið hrópað um pólitík – hinar skítugu pólitísku krumlur sem hafi spillt vönduðu faglegu verki. Þetta er aðallega tilbúinn áróðurslína. Það sést ágætlega af því að í raun standa deilurnar á þingi ekki nema um eina sex kosti á tveimur svæðum – af alls 67 kostum. Frá því formannahópurinn, formenn faghópa og verkefnisstjórnar, skilaði af sér drögum að tillögunni eru einu breytingarnar þær að þessir sex kostir voru settir í bið – engar ákvarðanir teknar um orku- eða verndarnýtingu heldur beðið frekari rannsókna.

Merkilegur dagur í sögu þjóðar og þings. Auðvitað skyggði á að í orkunýtingarflokki eru fleiri kostir en mér hugnaðist – sérstaklega er manni sárt um svæðin á Reykjanesskaga. Sú barátta er framundan. Heildarárangurinn er hinsvegar alveg klár.

Yðar einlægur talaði undir lok atkvæðagreiðslunnar um þá breiðu samstöðu um alla nema fimm til sjö kosti af þessum 67, og sagðist bæði sem framsögumaður málsins í umhverfisnefndinni og sem náttúruverndarmaður fyrr og síðar biðja

… alþingismenn og landsmenn alla að athuga að hvernig sem atkvæðagreiðsla hefur gengið hér í dag hefur enginn tapað – nema hann endilega vilji hafa tapað. Og hér eru heldur engir sigurvegarar – nema Íslendingar og náttúra Íslands.

Ég segi já við þessari þingsályktunartillögu, og þakka um leið fyrir að hafa fengið að taka þátt í þessum áfanga frá upphafi til endis, allt frá umhverfisstefnu okkar í Samfylkingunni um Fagra Ísland fyrir fimm til sex árum – til tímamótanna hér í dag fyrir land, þjóð og náttúru, 14. janúar 2013.