Við Íslendingar erum ekki að skora nógu vel þegar námsárangur í grunnskólum er mældur. Það er viðvarandi vandamál og við höfum kosið að láta eins og ekkert sé að marka þær rannsóknir og þann samanburð sem aðrar þjóðir notast við. Það er hinn séríslenski útúrsnúningur sem við skýlum okkur svo gjarna á bak við þegar eitthvað er ekki nógu þægilegt.

Þarna er ég að vísa í PISA könnunina sem gerð er á námsárangri með reglubundnum hætti og öðrum þjóðum þykir góður mælikvarði. Niðurstöður þessarar könnunar staðfesta aftur og aftur að eitthvað er að í okkar kerfi. það gerist þrátt fyrir að fáar þjóðir ef nokkrar setji meira peninga í málaflokkinn.

Í dag skrifar Lára Dögg Alfreðsdóttir sem er formaður aðgerðarhóps PISA, hvað svo sem það nú er, grein í Moggann. Þar segir hún að nemendur og kennarar hér hafi greinlega ekki nógu mikinn áhuga á könnuninni og það skýri útkomuna. Þetta les hún út úr því að við skorum svo vel í samræmdum prófum.

Ég er pínu efins um þessa afstöðu. Af hverju tökum við ekki fullt mark á niðurstöðunum í stað þess að leita að ódýrum svörum? Hvort við getum ekki þjálfað okkar börn til að þau mælist betur í þessu. Mér finnst þetta tilraun til að sjá ekki það sem við eigum að sjá.

Og það er að eitthvað erum við ekki að gera rétt í grunnskólunum. Það er lærdómurinn en ekki hvernig við getum snúið á þessa ansans könnun. Könnunin er ekki vandamálið.

Röggi.