Sölvi Tryggvason skrifar grein á pressuna um gildismat og peningahyggju. Honum finnst fátt hafa breyst frá 2007 og við enn að hugsa um peninga umfram aðra hluti. Þessi grein finnst mér yfirborðskennd og grunn en reyndar full af skemmtilegum klysjum en liklega skrifuð af manni sem hefur engar peningaáhyggjur.

Auðvitað er rétt að við erum ekki að deyja úr hungri og hér hafa allir föt til skiptanna og við búum í upphituðum húsum með tvo bíla ef ekki fleiri. Við höfum likt og fleiri jarðarbúar lært að koma okkur upp þörfum sem Sölvi getur liklega skilgreint sem gerviþarfir. Heimspekilegar vangaveltur sem eiga rétt á sér, almennt séð

Heimspeki af þessu tagi er ágæt í pallborðsumræðum og kaffihúsum. Hún hjálpar ekki þeim sem þurfa að hafa áhyggjur af peningum alla daga og öll mánaðarmót. Hún hjálpar ekki þeim sem tapað hafa öllum sparnaði sínum vegna græðgi fárra.

Auðvitað höfum við áhuga á peningum. Peningar færa mönnum ekki hamingju en peningaleysi getur klárlega fært mönnum óhamingju sér í lagi þegar ástæðurnar eru þær sem þær eru núna.

Mér finnst inntakið í pistli Sölva vera það að í raun sé þetta okkur sjálfum að kenna og nánast gott á okkur. Mér finnst eins og hann endurtaki flatskjárkenningu Björgúlfs bankaræningja hér í nýrru útfærslu. Kannski fara menn að tala um reiði Guðs næst…

Samanburður við þjóðir sem eiga hvorki til hnífs og skeiðar er út í hött eða tal um að í raun séu engin vandamál hér vegna þess að fólki verði ekki hent á götuna með börn og bú.

það að tapa öllu sínu er andlegt og líkamlegt niðurbrot þó að kerfið tryggi öllum hita í hús sín. Peningar skipta máli hvað sem hver segir og akkúrat núna mjög miklu máli. Fyrir mér er augljóst að áhugi okkar á peningum nú er talsvert öðruvísi en 2007.

Ég sjálfur þarf ekki að kvarta ennþá að minnsta kosti og ég vona að Sölvi haldi sínu líka. það er léttvægt og þægilegt að skrifa eins og hann gerir um óþarfa lifsgæði. Hálfgerður hroki hins áhyggjulausa manns…

Röggi