það er margt mjög skrýtið í kýrhausnum. Vinstri menn geta illa ekki sætt sig við að Mogginn skuli voga sér að hafa skoðanir sem ekki henta til vinstri. Grímur Atlason lætur þetta pirra sig og telur Moggann fella einhverja grímu með því að blaðið hefur tekið afstöðu í þjóðmálum.

Grímur á því ekki að venjast frekar en aðrir vinstri menn að fjölmiðlar séu grímulausir. Fjölmiðlaveldið hans Jóns Ásgeirs hefur nefnilega alltaf verið með grímu þó hún hafi verið gégnsæ flestum mönnum. Og ekki hefur afstaðan þurft að trufla.

Grímur tengir saman afstöðu Moggans því að blaðið fékk hluta skulda felldar niður af ríkisbanka. Ég vona Gríms vegna að hann sé ekki að meina það sem ég held að hann sé að meina. Kannski félagi Grímur telji að Mogginn eigi þá að hafa skilyrtar skoðanir sem henta þeim sem felldu skuldirnar niður?

Hvað er það í pólitísku uppeldi vinstri manna sem veldur þessu óþoli gagnvart öðrum skoðunum en bara þeim sem þeir trúa? Hvers vegna má Mogginn ekki hafa skoðanir? Af hverju þenjast vinstri taugar félaga Grims út þegar blaðið sveigir til hægri í afstöðu? Og hvernig tekst honum að tengja þetta allt saman við niðurfellingu skulda?

Það setur óneitanlega að manni hroll við nálgun Gríms Atlasonar í þessu máli og vonandi verður þessi hugsunarháttur gleymdur þegar kemur að því að stjórnmálamenn fara að handvelja fyrirtæki sem skulu fá fyrirgreiðslu bankanna eftir kosningar.

Röggi.

Vinstri menn með besserviserinn Egil Helgason í broddi fylkingar ganga nú nánast af göflunun af því að hægri menn ætla sér að stunda kosningabaráttu. Samfylkingarbloggarinn Dofri Hermannsson missir sig í dónaskap í geðshræringu sinni eins og títt er orðið með nýstirnin á himni Samfylkingarinnar.

Auðvitað er þessu fólki öllu ákveðin vorkunn.  Egill Helgason telur sig þess umkominn að tala niður til allra sem ekki hafa réttu skoðanirnar og sjónarhornin og skammast yfir nafnleysi nema þegar það hentar honum sjálfum. Aumingja Dofri er auðvitað vanur því að flokkurinn hans eigi fjölmiðlaumfjöllun skuldlausa ef svo má taka til orða!

Helst er á Samfylkingarkórnum með Egil í broddi fylkingar að skilja að Sjálfstæðisflokkurinn megi ekki stunda kosningabaráttu. Hvergi er reynt að bregðast málefnalega við heldur er bara bölvast yfir því að verið sé að standa í baráttunni.

Hann er óþægilegur sannleikurinn og miklu hentugra að bregðast við honum eins og Baugsfólkið gerði árum saman og ráðast bara að þeim sem segir hann í stað þess að þurfa að verjast honum. þetta er skotheld aðferðafræði. Hrokinn í því að þola ekki neinar skoðanir eða túlkanir nema sínar eigin skín í gegn.

Dofri og félagar telja að auglýsing í Mogganum standist ekki en ekki er vegur að fá flokkinn hans til að segja nokkurn skapaðan hlut um hvað hann hyggst gera eftir kosningar. Er til of mikils mælst að Samfylkingin taki þátt í umræðum um þær skattahækkanir sem hún ætlar að ausa yfir heimili og vinnustaði eftir 25.apríl?

Fyrst Dofri veit sannleikann í málinu færi vel á því að hann léti af stóryrðum og upplýsti okkur. Kosningabarátta er nefnilega ekki háð þannig að Samfylkingin sé stikkfrí og ekki sé leyfilegt að fjalla um flokkinn og það sem hann stendur fyrir.

Röggi.

Páll Magnússon forstjóri RÚV skrifar merka grein í Moggann í dag. Þar reynir hann að verja þann gjörning menntamálaráðherra að breyta skuldum RÚV í hlutafé. Sem fyrr vantar akkúrat ekkert upp á hroka forstjórans í garð annarra sem reyna að reka fjölmiðla á eðlilegum kjörum í samkeppni við ríkisrekið ofureflið sem Páli virðist svo gersamlega fyrirmunað að reka svo einhver bragur sé á.

Páll kvartar undan hlutum sem snúa að rekstri risans ríkisstyrkta sem allir aðrir sem standa í rekstri hér á landi þurfa að glíma við án þess að menntamálaráðherra komi hlaupandi til. Nefnilega óhagstæð ytri skilyrði.

það er algerlega orðið óþolandi að fylgjast með þessum hálaunaða ríkisforstjóra sýna þeim sem voga sér að hafa skoðanir á RÚV hroka og yfirlæti. Þetta er maðurinn sem kvartaði sáran undan því á sínum tíma að þurfa að vera í samkeppni við rikið en bregst núna bæði minni og auðmýkt í garð þeirra sem glíma við ofureflið.

Eitt er að ríkið ætli sér eftir geðþótta stjórnmálamanna að handvelja þau fyrirtæki sem þurrhreinsa skal af skuldum svo þau geti af endurnýjuðum ríkisþrótti lamið á restinni af markaðnum, Penninn er gott dæmi, en annað að menn í stöðu Páls Magnússonar skuli alltaf bregðast við gagnryni með þeim hætti sem gerir. Hver man ekki eftir því hvernig hann tók á undirboðum RÚV á auglýsingamarkaði?

það setur að manni hroll við tilhugsunina um fjölgun ríkisfyrirtækja sem munu í framtíðinni njóta forréttinda í samkeppni við einkarekstur og heldur eykst nú hrollurinn við lestur greinar eins og Páll Magnússon nennti að skrifa í Moggann.

Röggi.

Hefur einhver heyrt af því að kosningarnar eru næstu helgi? Reyndar hafa starfsmenn RÚV fattað það og standa fyrir umfjöllun en aðrir rolast bara í aukaatriðum sem vissulega skipta sum einhverju en það er þögnin um aðalatriðin sem er fáránleg.

Súlustaða ríkisstjórnin kemst upp með það að láta umdeildar breytingar á stjórnarskrá verða aðalamál þingsins á meðan þjóðin býður í ofvæni eftir þvi að smiðirnir sem áttu að slá upp skjaldborginni um heimilin mæti.

Helst er að skilja að það standi upp á Sjálfstæðsglokkinn að koma með upplýsingar um það hvernig skattastjórnin ætlar ser að leysa vandann. Flokkarnir sem virðast ætla að fá yfirburðafylgi til að vinna að skattahækkunum sitja nánast ekki fyrir svörum.

Nú er gaman að vera VG og Samfylking. Allar ár renna til Dýrafjarðar og fjölmiðlar sem hafa svo mikið að segja spila með. Flokkarnir eru í raun ekki sammála um neitt nema að vinna sigur í kosningunum og gleðjast yfir ógöngum Sjálfstæðisflokksins. Það kann að vera gefandi skemmtun en skilar okkur sem þjóð ekki miklu eftir kosningar.

Öllum er ljóst að þeir vilja vinna saman eftir kosningar og einungis pólitískar náttúruhamfarir koma í veg fyrir það. Samt bólar ekkert á útfærðum hugmyndum og ef yfirlýsingar flokkanna eru skoðaðar er erfitt að sjá sameiginlega fleti.

Hvernig væri nú að fjölmiðlar myndu rolast til þess að ganga á flokkana og krefja þá um hugmyndir. Við reyndar vitum að skattahækkanir og launalækkanir eru málið til að stoppa upp í gatið. Niðurskurður og hagræðing í opinberum rekstri er ekki til umræðu eins og við höfum séð síðustu 80 daga. Merkilegt að lítil og meðalastór fyrirtæki eru daglega að skera niður kostnað og hagræða með árangri en vinstri menn fá kramapaflog ef minnst er á að stærsti vinnuveitandi landsins geti hagrætt. Við erum hrædd frá slíku með áróðri um að þá muni svo margir missa vinnu og þjónusta versna. Hvorugt þarf að vera rétt.

Núna er kosið um það hvaða leiðir skulu fetaðar út úr vandanum. Hvernig við viljum sjá framtíðina. Vissulega geri ég mér grein fyrir þvi fortíðin skiptir máli fyrir framtíðina og kosningar eru uppgjör við fortíðina. það verður ekki umflúið.

Flokkarnir tveir sem mynda kosningabandalagið sem ekki má tala um hafa ekki gert neitt af þvi sem lofað var þegar þeir tóku við og því ætti að vera eðlilegt að rukka þá um það og ekki síst hvaða loforð þeir treysta sér til að selja okkur þann 25. apríl.

Af hverju er það ekki gert? Á ekki að krefja fólkið sem ætlar að leysa vandann um svör?

Röggi.

Sér einhver eðlismun á því hvernig Samfylking fékk styrki og á þeim styrkjum sem Sjálfstæðisflokkur fékk? Menn geta hártogað upphæðir og samsæriskenningar um tengsl og mútur ef menn hafa nennu til eins og Gunnar Helgi og fleiri hlutlausir sérfræðingar hafa gert. Þeir sem ekki sjá tengsl milli styrktaraðila Samfylkingar og flokksins er meira en blindir. Eigum við að tala um skuldir flokkanna? Hverjum skulda þeir?

Tökum allt upp á borðið og skiljum ekkert eftir. Sjálfstæðisflokkur hefur tekið á sínum málum af styrk og menn hafa axlað ábyrgð þó ýmsum finnist ekki nóg að gert. Hvernig ætla aðrir flokkar að standa að sínum reikningsskilum? Ætlar fyrrum framkvæmdastjóri Samfylkingar að mæta hnarreystur til kosningabaráttu eftir yfirlýsingar Ingibjargar um styrkja mál flokksins? Flokkurinn hamaðist við að ná inn sem mestu áður en dyrnar lokuðust. Og það frá mönnum sem ekki eru í dag fínir pappírar sumir. Hljómar kunnuglega…

Skömm okkar Sjálfstæðismanna á okkar eigin málum er augljós. Við erum að bregðast við og kastljósið beinist að Sjálfstæðisflokknum og ekki hægt með góðu móti að kvarta undan því. En það er linkind gagnvart öðrum flokkum sem í engu beittu öðrum aðferðum eða notuðust við betri prinsipp sem er óþolandi.

Og fyrir þá sem hafa áhuga á tengslum stjórnmálaflokka og eigenda fjölmiðla sérlega áhugavert.

Röggi.

Ég hef aldrei farið leynt með þá skoðun mína að fjármál stjórnmálaflokka eigi öll að vera uppi á borðum. Allt leynimakk í þeim efnum er afleitt. Fréttastofa stöðvar 2 segir að Sjálfstæðisflokkurinn hafi þegið stórfé frá Fl group rétt áður en reglum um fjármál flokkanna var breytt.

Ég ætla rétt að vona að þannig sé ekki í pottinn búið. Ekki bara af því að hér er um að ræða þetta tiltekna fyrirtæki heldur líka vegna leyndarinnar og þeirrar staðreyndar að þetta er rétt fyrir breytingar á löggjöf um svona styrki. það er frá mínum bæjardyrum séð út í hött. Ég geri mun meiri kröfur til míns flokks en annarra í þessum efnum sem öðrum.

Ef ekkert er hæft í þessu verður flokkurinn að taka skýrt af skarið með það. Hér dugar ekki að gera ekki neitt því ef um tilhæfulausa frétt er að ræða er ekki hægt að sitja undir áburðinum. Sjálfstæðisflokkurinn á ekki að fara í leikinn sem aðrir ætla að gera núna og segjast þurfa að halda trúnað við styrktaraðila.

Sé þetta rétt eiga þeir sem bera ábyrgð á málinu að koma fram og axla sitt því ömurlegt er að fylgjast með flokksmönnum reyna að koma frá sér fjarvistarsönnun. Þó ég sé í aðalatriðum á móti því að fjölmiðlar geti komið fram með svona lagað án þess að færa á það sönnur þá er í þessu tilfelli ekki undan því komist að bregðast við.

Og það myndarlega og af styrk.

Röggi.

Nú fer kannski að verða svigrúm fyrir umræðu um fjölmiðlalög. Staðan er nenfilega þannig að fleiri en bara einkavinir Samfylkingar og forsetans eru að eignast fjölmiðla. Þá verður þörfin væntanlega knýjandi.

Liðið sem hefur ekki mátt heyra minnst á misnotkun fjölmiðla árum saman í þágu eigenda sinna vaknar nú upp við vondann draum. Og ástæðan; jú Óskar Magnússon hefur keypt Moggann í félagi við aðra. Og það sem meira er.

Hann hefur lýst því yfir að hann muni hafa síðasta orðið í öllum málum er lúta að reksti og stefnu blaðsins. þetta mun nýmæli hér enda hafa eigendur fjölmiðla keppst við að sverja af sér miðlana þó hvert mannsbarn hafi séð hvernig þeir ganga erinda eigenda sinna seint og snemma.

Þessi yfirlýsing Óskars hefur farið fyrir brjóstið á einhverjum. Sjálfur sé ég ekki hvaða löggjöf á að koma í veg fyrir að eigendur fjölmiðla stýri rekstrinum eða ákveði stefnu og áherslur. Lög um eignarhald á fjömiðlum átti að koma í veg fyrir það stórslys sem við kölluðum yfir okkur þegar menn sem áttu hér alla skapað hluti fengu að eignast fjölmiðla og stjórna hugsunarhætti heillar þjóðar árum saman með afleiðingum sem blasa við.

Við vitum öll nákvæmlega hvaða fólk og flokkar tryggðu það. Sé eignarhaldið á Mogganum á skjön við eðlilegar leikreglur í þessum efnum þá á að taka á því. það mun þó ekki geta gerst fyrr en Samfylkingin treystir sér til þess að hleypa í gegn lögum um eignarhald á fjölmiðlum.

Hvenær það gerist snýst án efa um kalt hagsmunamat þess flokks. Hagsmunirnir hafa fram til þessa verið öllum ljósir.

Röggi.

Félagi Ögmundur fór mikinn í morgun. Uppveðraður eftir heimsókn sérfæðinga sem allt vita og halda því fram að gjaldeyrissjóðurinn sé vondur samstarfsaðili. Heimir og Kolla fengu heilbrigðisráðherra til að galopna sig.

Málflutningurinn minnti á gömlu góðu dagana í stjórnarandstöðunni. VG er og verður á móti þessu samstarfi og finnur nú vind í seglum. Þetta er allt gott og blessað svo langt sem það nær. Hvernig VG ætlar að stunda samstarf við Samfylkingu sem bókstaflega borðar úr lófa gjaldeyrissjóðsins er vandséð.

Vinstri stjórn eftir kosningar virðist andvana fædd. Flokkarnir tveir geta komið sér saman um að vinna sigur í kosningunum og ornað sér við tilhugsun um ráðherrastóla en lengra nær það ekki. Ólík afstaða flokkanna til stórra mála er æpandi augljós.

þess vegna verða ágreiningsmál ekki rædd né heldur erfiðar ákvarðanir í efnahagsmálum. Félagi Ögmundur hlýtur að hafa gleymt sér í útvarpinu í morgun. Annars er Samfylking ekki óvön þessu mynstri í stjórnarsamstarfi, hún er bara vön því að vera hinu megin í ruglinu.

VG þurfa að svara því hvort það komi til greina að hætta samstarfi við IMF. Þetta er ekki mál sem hægt er að hafa í flimtingum. Flokkar sem hóta því að starfa saman að loknum kosningum verða að hafa þetta á hreinu.

Röggi.

Egill Helgason er að verða eins og stofnun eða móðguð prímadonna sem þolir enga mótstöðu eða gagnrýni. Núna kallast þeir varðhundar sem leyfa sér að benda á að aðstoðarmaður Evu Joly hefur fyrirframskoðanir sem hann hefur ekki hikað við að básúna. Egill Helgason er orðinn hálgerður varðhundur sjálfur fyrir allt sem snýr að Evu Joly af því að hann, og Jón Þórisson fundu hana upp. Ég sjálfur get kvittað undir flest sem Jón Þórisson hefur skrifað og fagna komu Evu Joly.

Núna eigum við að efast um allt er það ekki og það á þá við um allt og alla en ekki bara suma. Þó að ég hafi ekki alls enga samúð með sökudólgum í hruninu þá má heldur ekki gleyma grundvallaratriðum eins og stunda hlutlausa og eðlilega rannsókn. Allir eiga sinn rétt.

Nú er eins gott fyrir menn að vera ekki að efast neitt um Evu Joly því að Egill Helgason er þess umkominn að dæma þann efa hart. Skilyrðislaus rétttrúnaður Egills og óþol gagnvart umræðum og eðlilegum pælingum í þessu máli er umhugsunarefni og hættulegt í þeirri stöðu sem við erum í núna.

Málefnaleg gagnrýni fólks verður ekki afgreidd með því að benda á hverjir setja hana fram. þannig vinnubrögð höfum við séð til þeirra sem nú eru helst á sakamannabekk og mér finnst það ekki fara Agli Helgasyni mjög vel að grípa til svoleiðis bragða.

Röggi.

það væri auðvitað mjög sérstakt að sjá Má Guðmundsson í hlutverki seðlabankastjóra. Hann var gagnrýndur í kaf á sinum tíma þegar hann var hagfræðingur bankans. Menn fundu stefnu hans og bankans allt til foráttu og fátt hefur breyst í þeim efnum. Maðurinn sem fann upp peningamálastefnuna sem unnið hefur verið eftir í bankanum og margir telja undirrót vandans á að sjálfsögðu að taka við honum, eða hvað?

Saga hans fór þannig að hann var fenginn til starfa erlendis eins og venjulega gerist þegar við Íslendingar hendum fólki úr seðlabankanum. Kannski endar ævintýrið á því að við sækjum Ingimund til Noregs þegar fram líða stundir.

Svo gæti stjórnmálahagfræðingurinn Þorvaldur Gylfason orðið fyrir valinu í verðlaunaskyni……

Hver veit?

Röggi.