Ein flókin próteinsameind sem dóttir mín Jóhanna Vilhjálmsdóttir er að rannsaka í sínu doktorsnámi í lífefnafræði við Stokkhólmsháskóla og tengist þessari umræðu er í raun eitt sjálfstætt ensím sem stjórnar og ræður yfir 95% súrefnisnýtingu dýrategunda og þannig uppbyggingu, orkujafnvægi og sjúkdómavörnum. Ensímið bindur að lokum 95% alls súrefnis sem við öndum að okkur í orkukornunum og virkjar upp lausar rafeindir úr rafeindakeðjunni svokölluðu í frumuhimnunni, sem veldur að lokum mjög útvermdu efnahvarfi og myndun vatns, H2O. Losar þannig um mikla orku sem notuð er til að búa til sjálft ATP orkumólekúlið og sem við geymum síðan til nota fyrir líkamsstarfsemina í daglegu lífi. Rafhlöðuna okkar einu og sönnu og þar sem súrefnismólekúlið cytochrome c oxidase er þá sem rafhleðslutækið sem aðeins nær að virkjast með súrefninu sem við öndum að okkur. 

 Ensímið sem heitir cytochrom c oxidase og liggur yfir og gegnum frumuhimnuna eins og brú og sjá má á myndinni. Án þeirra nýtist súrefnið ekki til stjórnunar á bruna og þannig orkulosun næringarefna. Heldur ekki til uppbyggingar á öðrum próteinum og í raun á allri líkamsstarfseminni og vörnum. Ensímíð er aðeins mismunandi eftir tegundum í dýraríkinu (meðal annars í bkakteríum) og ein stærsta sameindin og afar flókin að gerð. Hún hefur verið mikið rannsökuð sl. ár, enda ljóst að gallar í sameindabyggingunni eða nánum vinnutengslum við önnur ensím getur ráðið miklu varðandi almennt heilsufar okkar og sjúkdómavarnir. Sameind sem getur hugsanlega orðið útsett fyrir áhrifum annarra efna sem komast í snertingu við okkur (ekki síst lífrænna efna) og valdið þannig eituráhrifum á grundvallarþáttum lífsins og súrefnisupptöku okkar úr andrúmsloftinu með þverrandi orku. Sameind sem síðan líka þróast með genabreytingum sem öllu stjórna bak við tjöldin og sem umhverfið getur líka haft áhrif á og skemmt.