Menn þurfa að vera meira en lítið tilbúnir til þess að leggja neikvætt út hlutunum ef þeir skilja ekki svör eins og að menn kannist ekki við frásögn af áburði sem á þá eru bornir. Hvurslags þvæla er það orðið þegar menn geta í nafnleysi borið á aðra menn sakir og svo neita smjörklipu mennirnir bara að taka mark á svörunum.
Og niðurstaðan eins og Sigurjón Egilsson segir er þá aðeins ein; mennirnir eru sekir. Er Mc Carty enn á lífi? Hvað ætli Stefáni Benediktssyni finnist um svona vinnubrögð? Þurfa menn að verja sig frekar í svona málum spyr ég.
Er ekki hér öllu snúið á haus? Hvers vegna koma þeir sem vita að ritstjórarnir eru að segja ósatt ekki með staðreyndir málsins upp á yfirborðið undir nafni? Hér skiptir alls engu með hverjum menn halda í stríðinu. Það er ekki öllu til fórnandi.
Þetta snýst um grundvallaratriði. Í venjulegri lögfræði þarf ákærandinn að sanna sektina en hér er það öfugt! Hvenær var þessu breytt? það er ekki nóg að halda og ekki einu sinni nóg að vita.
Ef þú teystir þér ekki til þess að koma fram með óyggjandi sannanir þá verða neitanirnar að vera sannleikurinn, ekki ásakanirnar. þannig eru reglurnar.
Hitt er bananalýðveldis.
Röggi.
Rögnvaldur Hreiðarsson
þetta er svolítið undarleg röksemdafærsla hjá þér röggi.1.Lögfræði á lítið skylt við blaðamennsku. Blaðamenn birta oft fréttir en gæta jafnframt trúnaðar við heimildarmenn sína.2.Blaðamenn birta frétt um símafund ritstjóra og forstjóra og segjast hafa traustar heimildir.3.Viðkomandi ritstjórar kjósa að nota þannig orðalag að þao orkar tvímælis, þ.e. það er hægt að skilja það á fleiri en einn máta.4.Ef fréttin er röng – því vissulega geta blaðamenn gert mistök – hefðu menn getað tekið af ÖLL tvímæli og einfaldlega neitað og sagt þetta vera rangt.Af hverju kjósa þessir ágætu menn að nota loðið orðalag sem er hægt að túlka á fleiri vegu í stað þess að nota bara skýrt orðalag og neita staðfastlega ?Svo lengi sem þeir harðneita að tjá sig skýrar – þvi meiri tortryggni vaknar að það sé með vilja gert að nota svona orðalag því auðvitað verða þeir að svara fyrir sig – og með því að nota svona loðið og margþætt orðalag – komast þeir hjá því að segja bara hreint og beint út „Já eða Nei“.Þú hlýtur að sjá muninn á lögfræði og blaðamennsku félagi…ef blaðamenn væru neyddir til að segja frá heimildarmönnum eins og í réttarsal myndu flestar stórfréttir ekki birtast.Sökin liggur hjá ritstjóra sem eyddi gögnum í Baugsmálinu sbr. dv.is í dag sem notar tvíbent og margþætt orðalag sem má túlka á marga vegu í stað þess að svara bara hreint út !!!Þetta gerþekkir fyrrum forsætisráðherra auðvitað manna best – hvernig það er hægt að svara í raun án þess að svara !Bestu kveðjur,Siggi Karls