Margir hafa áhyggjur af hvalveiðum okkar. Allskonar viðskiptalegar ástæður. Hvalaskoðun í uppnámi og ég veit ekki hvað. Útlendingar svefnvana og hættir að borða matinn okkar og ferðast hingað. Þetta hefur heyrst áður enda snýst jörðin um það hvað við erum að aðhafast.

Brúnaþungir menn hafa meira að segja bent á að þetta geti spillt verulega fyrir möguleikum okkar á að komast í öryggisráðið. Þetta hef ég heyrt. Og léttist þá nokkuð á mér brúnin.

Fátt er svo með öllu illt….

Röggi.

Dagurinn hófst á því að hlusta á Árna Johnsen. Hann var í útvarpinu. Þar upplýsti hann okkur um að hann vissi 100% um það að menn væru að flytja hér inn grænmeti frá svæðum sem við vildum ekki versla við og merkja sem íslenskt og selja.

Þetta veit Árni og hann veit líka að þetta er svindl og svínarí og þar er ég honum sammála. Þeir aðilar og stofnanir sem um málið eiga að fjalla hljóta að vera með allar þessar upplýsingar frá Árna. Allt annað væri óeðlilegt enda Árni hluti af löggjafasamkomu þessa lands og liggur væntanlega ekki á upplýsingum sem þessum.

Frá mínum bæjardyrum séð er fullkomlega óeðlilegt að Árni komi nú og fullyrði þetta án þess að upplýsa í leiðinni um það hverjir eiga hér í hlut. Hlýtur að vera óþolandi fyrir þá sem starfa á þessum markaði að vera settir undir svona grun allir sem einn.

Menn eiga ekki að þurfa að bera af sér sakir. Þeir sem fara um með ásakanir verða að gera svo vel að bakka þær upp eða þegja. Nú eða koma upplýsingum til þeirra sem um málið eiga að fjalla. Ekki gengur að brennimerkja heila stétt manna með hálfkveðnum vísum.

Röggi.

Kristinn Hrafnsson kompás maður átti í gær viðtal við eina af þeim konum sem voru misnotaðar af Guðmundi í byrginu. Kristinn hefur áður tekið viðtal við hana.

Skil ekki hver tilgangur Kristins er eiginlega í þetta skiptið. Ekkert nýtt er hér á ferðinni og fáum dylst að stúlkunni líður mjög illa fyrir framan vélina. Greinilega ráðvillt og úti á þekju. Mér finnst nánast eins og Kristinn sé að nýta sér fremur bágt ástand hennar til að búa til sjónvarp.

Er alls ekki að skattyrðast þó að málið sé ryfjað upp ef menn vilja. Væntanlega er einhver forvörn í því þó ég hafi stundum á tilfinningunni að menn velti sér full mikið upp úr smáatriðum málsins í sjónvarpi.

Er ekki nóg komið? Við getum ef við viljum fjallað um þá sem brjóta af sér og tekið við þá viðtöl og sýnt myndir. Fórnarlömbin þurfa kannski ekki endilega á þannig meðferð að halda.

Meðferðin sem þau eiga að fá fer ekki fram í sjónvarpi.

Röggi.

Þá eru bretar fúlir vegna fyrirhugaðra hrefnuveiða okkar. Sendiherrann hefur tekið að sér að vera fúll og tilkynnt það. Stórfínt hjá honum þó mér detti ekki í hug að veiðar okkar hafi nokkur áhrif á stofnstærð hrefnunnar. Ekki frekar en að fáránlegar snobbrefaveiðar breta skipti neinu máli. Þær eru bara ógeðfelldar.

Kannski dugar það til að vera mótfallinn. Tilfinningaleg afstaða. Við ættum að kannast við slíkt enda tökum við oftar þannig afstöðu en efnislega. Ég sjálfur hef enga sannfæringu fyrir nauðsyn þess að veiða hval.

Og raunar litla fyrir friðun líka. Við höfum mikið af fólki sem hefur stofnað með sér samtök sem mótmæla öllum sköpuðum hlutum sjálfvirkt. Og hefur af því beinan hag sjálft. Stór hluti þess fólks myndi mótmæla kókþambi ef það væri arðbært. Eða gerast sjónvarpspredikarar. Paul Watson er klassískt dæmi um slíka kóna.

Þetta fer í mínar taugar, öfgafólk og rétttrúnaður. Þá snýst ég stundum öndverður og það er verra því ég er viss um að alltaf af og til er þetta fólk að taka að sér mál sem þyrftu alvöru umfjöllun og skemma fyrir með vitleysishegðun og ofbeldi.

Og því er staðan þannig að hinn venjulega Jón á Íslandi fagnar nú þessum veiðum. Á kolröngum forsendum. Látum ekki einhverja útlendinga segja okkur hvað hér er best. Þjóðremba í stað skynsamlegarar umræðu.

Það er merkilegt að nú gerist þetta eins og síðast. Enginn undanfari, engin umræða. Geir sáttur en Ingibjörg ekki. Af hverju vissi enginn af þessu? Er þetta eitthvað sem við þurfum að skammast okkar fyrir?

Erum við kannski að fórna stærri hagsmunum fyrir minni? Hef ekki hugmynd og það er ekki nógu gott. Mig langar ekki að vera sjálfkrafa með eða á móti.

Veit því ekkert í minn haus.

Röggi.

Þannig er mál með vexti að ég hef varið drjúgum tíma hjá veikum föður mínum undanfarna mánuði og nú síðast á grensás, sem er endurhæfingastöð hér í bæ.

Það er mögnuð lifsreynsla að koma þangað. Óska að sjálfsögðu engum að þurfa þess en ég get fullyrt fyrir mig að ég er ekki verri maður eftir. Þarna inni er mjög mikið veikt fólk á ýmsum aldri að berjast af lífs og sálarkröftum til heilsu aftur.

Með fulltingi frábærra starfsmanna sem sinna sínu starfi þannig að ekkert nema köllun til þess að hjúkra knýr það áfram. Prófgráður skila fólki þekkingu en hún hjúkrar engum.

Stórbrotið að fylgjast með því hvernig fólk sem sumt hefur litla eða jafnvel enga von um nokkurn bata viðheldur sinni reisn og býr sér til samfélag. Held að þetta fólk sé eitthvert það fallegasta sem ég hef umgengist um ævina.

Í gær var messa. Þær eru einhvernvegin öðruvísi messurnar á grensás. Enginn kór og enginn meðhjálpari. Enginn íburður og söfnuðurinn fullur athygli og líklega hvergi eins mótttækilegur. Einhver undarleg kyrrð. Og fegurð.

Hvergi hef ég fundið eins mikið fyrir því að ég er manneskja og á grensás. Líður alltaf betur þegar ég fer. Fullur bjartsyni og trú á mannkynið og morgundaginn.

Betra getur það ekki orðið.

Röggi.

Kannski er það er bera í bakkafullann lækinn að ætla að nenna að hafa skoðun á Magnúsi Þór og hans framgöngu almennt, en læt það samt eftir mér.

Stjórnmálamenn hvorki eiga né þurfa að vera eftir einhverri fyrirfram gefinni forskrift. Þeir hljóta að vera eins misjafnir og þeir eru margir og ekki hafa þeir svindlað sér inn. Lýðræðislegar kosningar skola mönnum til þings.

Einhvernveginn gerðist það að Magnús komst á þing. það hlýtur að vera gott og blessað þó ég skilji hvorki upp né niður í því. Magnús virðist haldinn undarlegum félagslegum vanþroska. Hann bregst of oft við mótlæti með spörkum í stað þess að halda sig við málsstaðinn sinn sem hann hefur þó að jafnaði mjög sterkar tilfinningar fyrir.

Og gerist þá orðljótur mjög og heggur í báðar áttir. Hvernig hægt er að ætlast til þess að maður sem er þannig skapi farinn leiði stjórnmálaflokk er mér hulin ráðgáta.

Ég hef sagt það áður að umræðan um innflytjendur og þeirra málefni er þörf hér. Frjálslyndir hafa þorað að taka þá umræðu. Og gott ef ekki eignað sér málsstaðinn og það er afleitt. Magnús Þór getur ekki leitt þá umræðu eins og hann er skapi farinn.

Vel getur verið að einhverjir hafi samúð með því sem hann hefur að segja um málið sem sprengdi allt í loft upp á Akranesi. það fólk forðar sér á hlaupum undan fúkyrðaflaumnum sem nú gengur yfir.

Auðvelt er að sætta sig við að fulltrúar eiginlega hvaða skoðana sem er komist í þing eða í aðrar pólitískar stöður hafi þeir til þess umboð kjósenda. En til þess að endast og ná kjölfestu þá þurfa menn að hafa félagslegan þroska til þess að kunna að gera ágreining og að vera sammála um að vera ósammála.

Og ekki síður hitt, að kunna að tapa, verða undir. Styrkur manna er nefnilega ekki mældur á sigurstundum. Hann mælist best þegar vindurinn stendur bálhvass á andlitið

Samkvæmt mínum mælingum stendur Magnús nú nokkuð halloka og bætir í vindinn ef eitthvað er…

Röggi.

Um hvað snúast stjórnmál eiginlega? Eitt og annað líklega en þau ættu að snúast um málefni. Fólk sem er á sömu blaðsíðunni tekur sig saman og fer í samstarf um góða hluti. Þetta er ekki flókið.

Svo koma inn í jöfnuna allskonar hlutir eins og persónulegur metnaður og græðgi af ýmsum toga sem fylgja dýrategundinni. það getur brenglað allt en er víst óhjákvæmilegur fylgifiskur.

Svo getur það gerst að samstarfið strandar. Stundum er það af persónulegum ástæðum og eða málefnalegum. Það hlýtur að vera óhjákvæmilegt á stundum.

Þó er mun algengara að fólk hangi saman á liðónýtu sambandi pólitískt og persónulega og oft algerlega án málefnalegs metnaðar. Þeir eru ylvolgir stólarnir og völdin sæt.

Nú hefur það gerst alloft frá síðustu sveitarstjórnarkosningum að meirihlutar hafa sprungið og nýjir myndast. Að jafnaði þykir þetta ekki stórfrétt gerist það í Trékyllisvík eða Hesteyri. Þá birtist lítil og stundum sæt mynd af brosmildum fulltrúum nýs meirihluta munda penna yfir nýjum málefnasamningi. Allt í góðu.

Hér á suðvestur horninu þykja svona hlutir vera mikil tíðindi. Stóryrði eins og svik og ólýðræðisleg vinnubrögð þá gjarnan hátt á lofti. Þá hafa þeir gjarnan orðið í fjölmiðlum sem setið hafa eftir. Sagan skrifuð af þeim.

Hver man ekki eftir því að núverandi borgarstjóri var í sömu setningunni sakaður um ólýðræðisleg og ómálefnaleg vinnubrögð og svo talað um að hann hafi fengið 70% af sínum málefnum fram í samningi nýs meirihluta!

Ég hef misskilið hlutina því ég hélt í einfeldni minni að menn hefðu fyrst og síðast skyldum að gegna gagnvart samvisku sinni og kjósendum sem merktu væntanlega við bókstafinn út á málefni að mestu. Hér á landi þykir engin dyggð meiri en að ríghalda í völdin óháð málefnum.

Á Akranesi sprakk meirihluti vegna máls sem þótti nógu stórt og mikið til að ekki yrði bakkað eða fundin lausn á. Ætla ekki að hafa neina skoðun á málefninu en íbúar á Akranesi hljóta að teljast ljónheppnir að uppúr slitnaði því svekktur fulltrúi þeirra sem tapar völdum upplýsir okkur um að fyrrum samstarfsaðilar séu fast að því illa innrættir og hæfileikalausir auk þess að vera ekki nógu sterkir á svellinu. Samstarf með þannig fólki getur varla verið mjög gott. Þetta finnast mér einkar málefnaleg ummæli sem minna mig á það hvernig fyrrum samstarfsaðilar hér í borginni fundu geðveiki í fari núverandi borgarstjóra um leið og hann færði sig um set.

Í mínum huga er þetta eðlilegt. Stjórnmálamenn eiga að geta látið það eftir sér ef ekki tekst að halda úti samstarfi sem byggist á málefnum að skipta um lið. Fyrir mig sem kjósanda er það flott. Því fleiri prinsippmenn því betra.

Nóg er af hinum eins og mörg nýleg dæmi eru til vitnis um…

Röggi.

Nú brestur á júróvesen æði. Vorboðinn ljúfi, árvisst partýstand og að líkindum brostnar vonir bókaþjóðarnnar sem lætur eins og hér sé um heimsmeistarakeppni í eðlisfræði að ræða.

Eftir að hin fjölmörgu nýfrjálsu austur evrópsku lönd með dósadiskóið sitt tóku þessa keppni yfir höfum við átt erfitt uppdráttar. það höfum við kallað einu nafni mafíustarfsemi. Sérkennileg niðurstaða því við sjálf mokum stigum í hinar norðurlandaþjóðirnar óháð því hvað þar er á boðstólum. Einsýnt að við verðum að fjölga norðurlandaþjóðum snarlega.

Heyrði framlag okkar í útvarpinu í morgun og þá ryfjaðist upp fyrir mér hvað þessi keppni er handónýt tónlistarlega. Hún hefur verið það lengi en líklega bara á annan hátt en núna. Nú miðast allt við að heilla austur evrópsk ungmenni með gsm síma. Var þetta ekki allt miklu betra þegar við reyndum að heilla miðaldra fólk í dómnefndum?

Keppnin er samt flott sjónvarpsefni og það er tilgangurinn. Við hljótum að falla í kramið núna er það ekki? Erum orðin straumlínulöguð, skerum okkur alls ekki úr. Grútleiðinlegt lag sem gleymist áður en það er búið. Eins og þessi lög öll meira og minna. Líka sigurlögin.

Af einhverjum undarlegum ástæðum hefur mér ekki verið boðið í partý. Hvernig má það vera?

Röggi.

Ég „sá“ magnað augnablik í útvarpinu í bílnum mínum í gær. þar sat Ólafur borgarstjóri fyrir svörum hjá Sölva sjónvarpsstjórnu á stöð 2. Umræðuefnið ráðning stuðboltans Jakobs Frímanns. Sölvi og Ólafur virtust þarna vera frá sitthvorri plánetunni.

Virkuðu eins og þráhyggjusjúklingar í alvarlegu kasti. Sölvi með sannleikann og réttlætið að vopni spurði sömu spurningarinnar 36 sinnum og fékk jafn oft ef ekki oftar sama svarið, ef svar skyldi kalla. Framganga beggja í raun hlægileg.

Merkilegt að borgarstjóra finnst það vera smámál að formið á ráðningunni skipti máli. Hann einfaldlega veit að þetta er hagkvæmt og ódýrt fyrir borgina. Þetta er stórhættulegur þankagangur enda höfum við sett okkur gangsæjar reglur til þess einmitt að stjórnmálamenn sem „vita“ allt betur en aðrir geti ekki komist upp með svona vinnubrögð.

Svo greip borgastjóri til gamla bragðsins að benda á að aðrir hafi nú pottþétt gert það sama og líklega jafnvel enn verra. Þetta er að verða plagsiður hér. Hér svindla menn á hlutafélagalögum og sprenglærðir menn gera skýrslur og benda á að það sé nú svindlað um allan bæ! Svona röksemdafærsla þótti góð og gild fyrir dómstólum hér og því er kannski bara eðlilegt að borgarstjóri telji þetta halda vatni. Fyrir mér er þetta brandari.

Ég fer ekki fram á að stjórnmálamenn hér geri aldrei nein mistök. Þeir eru fólk eins og ég. En ég fer fram á að þeir vinni eftir einföldum leikreglum sem allir standa jafnir fyrir. Þannig og bara þannig virkar systemið.

Stjórnmálamenn sem þurfa að verja heiður sinn og trúverðugleika verða í öllum tilfellum að leggja sig fram um að klára sig af þvi. Það tekst borgarstjóra ekki ef hann ætlar bara að benda á að aðrir séu hið minnsta jafn afleitir en hann.

Röggi.

Minnir að ég hafi lesið það einn daginn haft eftir afbrotafræðingi að hertar refsingar hefðu ekki fælingaráhrif. Þá hlýtur það að vera rétt. Kannski er forhertum glæpamanninum í raun slétt sama hvort refsingin við glæpnum hljóðar uppá eitt ár eða tæp tvö. Atvinnumennskan er líklega öðruvísi hvað þetta varðar.

Ég er að hugsa um refsingarnar sem við sem ökum göturnar eigum yfir höfði okkar. Hef sem betur fer sloppið sæmilega frá laganna vörðum í gegnum tíðina og það ber að þakka. Fór þó að hugsa um hvort ekki væri sniðugt hjá lögreglunni að auglýsa og upplýsa vegfarendur um hvað það kostar að aka of hratt? Eða að fara yfir á rauðu.

Mér skilst að það geti hlaupið á tugum þúsunda hvort þú akir á 101 km eða 110 km. Ekki vissi ég það. Er nokkuð viss um svona upplýsingar hafi fælingaráhrif.

Sumt er skrýtið. Nú kostar 5 000 að tala í síma án búnaðar en það er einmitt sama upphæð og þú þarft að reiða fram ef þú gleymir skírteininu heima. Þó er ekki vitað til þess að það hafi valdið slysum að vera ekki með teinið í veskinu.

Legg eindregið til að lögreglan noti þessar upplýsingar til þess að halda mér í skefjum í umferðinni. Ég tími ekki að borga þetta. Þá er sigur unninn.

Röggi.