Er hugsi yfir stöðu Framsóknarflokksins. Mómentið þeirra virðist algerlega farið og vindur úr seglum. Ákvörðunin um að ábyrgjast vinstri stjórnina var frá upphafi afleikur sem hefur eiginlega lamað flokkinn sem er nú í þeirri stöðu að ekkert hlustað á hann.

Hvorki stjórn né stjórnarandstaða gefur flokknum neinn gaum. Fálætið afgerandi enda er pirringur Framsóknar orðinn öllum ljós. Á meðan stjórnarflokkarnir tveir hamast við að gera ekki neitt til bjargar heimilum og atvinnulifi er litið undan í hvert skipti sem Sigmundur kemur með tillögur.

Þetta hefðu Framsóknarmenn mátt vita. Vinstri flokkarnir hreinlega þola ekki þennan flokk og þrá ekkert heitar en að hann þurrkist burt af þingi. Samfylking hefur náð marktækum árangri í þeirra baráttu í síðustu kosningum.

Ég held að Sigmundur og félagar séu að meina það sem þau segja. Mér sýnist Framsókn vera eini flokkurinn sem talar af sannfæringu um stjórnlagaþing. VG og Samfylking hafa engan alvöru áhuga á málinu en finnst öndvegis að hafa þetta með kosningaloforðafroðunni.

Gildran sem Sigmundur gékk sjálfviljugur í þegar hann tók að sér að vera ábyrgðarmaður fyrir VG og Samfylkingu er núna að kæfa flokkinn. Ég býst fastlega við því að Samfylking muni verðlauna Framsókn fyrir greiðann með því að kenna honum um að ekki hefur tekist að gera það sem stóð til að gera.

það gerir Samfylkingin alltaf eins og við Sjálfstæðismenn vitum. Kosningabaráttan verður því mjög áhugaverð þar sem ríkisstjórnarflokkarnir þrír munu berast á banaspjótum. þar mun Framsókn þurfa að berja vel frá sér ef ekki á illa að fara.

Röggi.

Fyrir okkur sem höfum árum saman reynt að benda á hvurslags fólk stendur að Baugsveldinu eru þessir dagar hálf undarlegir. Ég sjálfur hef á stundum þótt orðljótur mjög í umfjöllun minni um þessa fjölskyldu en núna sé ég eins og allir aðrir að hugarfari og siðferði þessa fólks fá eiginlega engin orð lýst.

Í dag finnst mér eiginlega sorglegast að þetta þyrfti að taka svona langan tíma og að kostnaðurinn er svo mikill. Þjóðin skiptist niður í afstöðunni með þessi fólki eftir pólitískum línum lögðum að Samfylkingu. Um það held ég að fáir efist nema heittrúaðir Samfylkingarmenn.

Áhrif þessa á stjórnmál og þjóðlíf síðustu ára eru svo augljós. Viðhlægjendur Baugs tryggðu eignarhald þeirra á fjölmiðlum og horfðu á í velþóknun. Auðvitað mun bæði forseti og Samfylking þræta fyrir þessa söguskýringu meðan stætt er en þess mun ekki verða langt að bíða að sagan mun bíta í skottið á þeim.

Jón Ásgeir flýr land eins og við mátti búast með fullfermi peninga sem við eigum eftir að greiða. Nú þegar er hafin áróðursherferð í fjölmiðlum drengsins til að hefja Jóhannes upp til skýja svo hann geti haldið áfram að drottna yfir matvörumarkaði okkar. Án efa munu góðhjarataðir Íslendingar mjög margir kokgleypa söguna um góðhjartaða kaupmanninn Jóhannes.

Ég vona að Baugi takist ekki að skjóta Högum undan kröfum okkar um að fá eitthvað upp í framtíðarskattana okkar. Núna standa yfir æfingar í þá veru og Jóhannes prýðir forsíðu DV nú í upphafi enn einnar áróðursbarátta Baugs. Í þeirri baráttu munu hagsmunir fjölskyldunnar teknir yfir alla aðra. Þessi taktík er þekkt en vonandi erum við flest vöknuð og látum ekki glepjast enn ganginn enn.

Matvöruverslun á Íslandi stendur ekki og fellur með Baugsfjölskyldunni. Hins vegar hefur Íslenskt þjóðfélag fallið með dyggri aðstoð þessarar fjölskyldu og Jóhannes stórkaupmaður og milljarðamæringur er ekki undanskilinn þar. Hann hefur hvergi dregið af sér.

Hann er tregablandinn fögnuðurinn yfir því að tímabil þessa fólks er að líða undir lok. Og mikið hlýtur óbragðið í munni þeirra sem veittu liðsinni sitt á meðan uppbyggingin stóð sem hæst að vera súrt.

Ég trúi því að sá hluti sögunnar sé allur ósagður og að þar sé talsvert kjöt á beinum.

Röggi.

Silfur Egils er áhrifamikill sjónvarpsþáttur enda eiginlega eini þátturinn sem ræðir stjórnmál og málefni líðandi stundar utan kastljóss, eða gerir tilraunir til þess. Egill virðist nefnilega ekki leggja nógu mikla vinnu á þáttinn sem verður æ yfirborðskenndari með hverjum sunnudeginum.

Venjulega byrjar ballið á því að fjórir aðilar sem algerlega hafa sömu skoðun og afstöðu tala saman. Kannski er bara ekki hægt að finna fólk sem er ósammála lengur en ólíkt er nú áhugaverðara að fylgjast með fólki skiptast á skoðunum heldur en þessa halleljúa moðsuða sem boðið er upp á nánast vikulega.

Nú síðasta sunnudag tók Egill ágætan mann tali. Eða ætti ég að segja að hann hafi boðið manni til sín til þess að tala við sjálfan sig. þar úttalaði maðurinn sig um málefni lífeyrissjóðs frá öllum hliðum og tók stórt upp í sig. Egill lét sér þetta vel líka og gerði ekki minnstu tilraun til þess að taka þátt í spjallinu með gagnrýnum hætti.

kannski er það tímaskortur eða fjármagns sem veldur því að Egill gerir enga tilraun til efast um málflutning viðmælanda sinna. Nema þegar hann sjálfur er persónulega ósammála. það er ódýrt finnst mér. Núna eru þær aðstæður í okkar þjóðlifi að mjög auðvelt er að taka menn af lífi án dóms og laga.

Þá verða fjölmiðlamenn að standa í lappirnar því ekki hafa allir heilu fjölmiðlana til að verja stöðu sína. Ekki er sjálfgefið að þeir sem æpa hæst og mest og stærst séu endilega með rétta sjónarhornið. þess vegna eiga fjölmiðlamenn aldrei að hætta að efast. Ég held að Egill sé hættur að stunda svoleiðis fjölmiðlun.

Árum saman var hlegið að ásökunum á hendur Baugsmönnum í þessum þætti en nú hefur það algerlega snúist við. Af hverju? Of oft er bara gárað á yfirborðinu. Rannsóknarvinna og alvöru fjölmiðlun látin lönd og leið.

Hann er í það minnsta meira og minna hættur að leiða saman fólk með andstæð sjónarhorn heldur fylgir frekar meginstraumum frá einum tíma til annars. það er líklega þægilegast og auðveldast í meðförum en mér finnst það metnaðarlaust og laust við þann kjark sem nauðsynlegur er hverjum fjölmiðlamanni.

Röggi.

Merkilegt að fylgjast með Samfylkingunni reyna að galdra Jóhönnu til formennsku. Maður gengur undir manns hönd og stuðningurinn virðist alger. Þetta ætti í venjulegu árferði að vera hið fullkomna veganesti. En þannig er það nú samt ekki.

Konan hefur klárlega engan áhuga á djobbinu. Hún mun þó taka það að sér þvert gegn vilja sínum enda þrýstingurinn orðinn óbærilegur. En það getur varla orðið til langframa og því hlýtur enn eitt plottið að vera í pípunum.

Jóhanna verður látin sigla með laskað skipið í gegnum kosningar og svo verður hönnuð atburðarás svo hún losni við þennan kaleik sem hún hefur alls engan áhuga á. Þetta er auðvitað strangheiðarlegt gagnvart þjóð og flokki.

Nú er bara hugsað um koma sér upp einhverju trúverðugu svona rétt yfir kosningar. Og helst ekki að gera neinar mannabreytingar þó þjóðin öll æpi hástöfum á slíkt. Gamla liðinu er bara skákað til hingað og þangað eftir útgefinni forskift elítunnar.

Ég finn eiginlega til með Jóhönnu sem virðist vera dæmd til að taka flokkinn að sér þangað til annað kemur í ljós þvert gegn vilja sínum.

Röggi.

það er engu logið á 80 daga stjórnina. Hún hefur ekki gert nokkurn skapann hlut til bjargar heimilum og atvinnulífi eins og lofað var. þar á bæ hafa menn ýmist verið uppteknir af því að breyta okkur í Norðmenn eða að reyna að dekstra einhvern til að verða formaður.

Þess á milli hafa nokkra daga ráðherrarnir gengið um sumir og rekið menn hægri vinstri og tekið stefnumarkandi ákvarðanir okkur til handa. Í hvers umboði það er gert veit auðvitað enginn enda átti þetta að vera aðgerðastjórn til bjargar heimilum og atvinnulífi. Svo átti að kjósa og sækja sér umboð…

Nú er þingið í óða önn að vasast í málum sem eru annað hvort risastór grundvallarmál um stjórnarskrá eða eitthvað sem skiptir okkur litlu sem engu máli í augnablikinu. Þá er hentugt að tuða um að Sjálfstæðisflokkurinn stundi málþóf. Vissulega held ég Sjálfstæðisflokkurinn sé ekki að flýta sér að troða stórmáli eins og breytingum á stjórnarskrá í gegnum þingið en ef það kallast málþóf þá skal það bara vera málþóf.

Sjálfstæðsiflokkurinn hefur marg sagt að hann muni ekki standa í vegi fyrir málum sem varða bjargráð til handa heimilum og atvinnulífi. Þetta er skýrt og hvert mannsbarn skilur nema eindreginn vilji sé til annars.

Hvernig dettur minnihluta alþingis í hug að eðlilegt sé að reyna að koma fram með breytingar á stjórnarskrá núna og koma þeim í gegnum þingið án samkomulags? Til hvers þarf svona fólk stjórnlagaþing?

Hvernig væri að koma nú bara með þau mál öll til afgreiðslu sem lofað var. Þá mun ekkert standa í vegi fyrir bráðabirgðastjórninni. Eftir því er beðið um allt land. Breytingar á stjórnarskrá er bara ekki á dagskrá þessarar stjórnar eða neinnar stjórnar yfirleitt. Það er mál okkar allra og um það verður að ríkja sátt.

Allar tafir á góðum málum stjórnarinnar skrifast bara á hana sjálfa. Það er ákveðin tegund málþófs að reyna að slá ryki í augu þjóðar sem má ekki vera að því að hinkra eftir því að bjargráðin góðu komist á dagskrá að halda því fram að Sjálfstæðisflokkurinn tefji þau.

það er útúrsnúningur.

Röggi.

Þá hefur Grímur Atlason frjáls og óháður frambjóðandi og bloggari á Eyjunni byrjað að kyrja sama sönginn og Össur Skarphéðinnson. Þeir sem ekki sjá heiminn sömu frjálsu og áháðu augum og þeir sjálfir eru vont mál. Eyjan er að skemmast af því að eitthvað birtist hér sem ekki þóknast þeim og þeirra pólitíska brambolti.

Greinilegt að mjög er erfitt að vera í framboði. Taugaveiklun Grims og fleiri er hreinlega út í hött. Þeim svelgist hreinlega á ef fyrir frjáls og áháð augu þeirra birtast greinar sem eru þeim sjálfum ekki fullkomlega þóknanlegar og þá dugar að þeir sjálfir þekki sannleikann.

það kann að vera pínu óþægilegt að fram komi sjónarmið sem ekki henta í miðjum prófkjörslagnum. En fyrir frjálsa og áháða fjölmiðla er um að gera að reyna að koma sem flestum sjónarmiðum á framfæri.

það er alvöru fjölmiðlun en henni eigum við ekki að venjast hér, og við vitum hverjum við getum þakkað það.

Röggi.

Nýjasta bloggfærsla Össur Skarphéðinssonar er um margt kyngimögnuð. þar kvartar hann undan okkur hægri mönnum sem bloggum á Eyjunni og að hér sé komin hægri slagsíða og karlinn finnur Moggalykt. Ja, öðruvísi mér áður brá að félagi Össur kveinki sér undan orðaskaki okkar hægri manna. Hér á Eyjunni erum við í öruggum minnihluta þeirra sem blogga en vel má vera að að okkur hafi fjölgað eitthvað þó hlutfall okkar og þeirra sem leggjast til vinstri hafi ekki jafnast neitt.

Mér sýnist ráðherrann helst vilja hlaupa í öruggt skjól vinar síns Björns Inga núna og losna undan því að þurfa að berja gagnrýni okkar á hans störf augum. Kannski Björn Ingi hafi lofað ráðherranum friðhelgi, hver veit. Heldur þykir mér þessi létt dulbúna hótun hans lágreyst og nú virðist fjara allnokkuð undan gamla strigakjaftinum sem hefur til þessa ekki veigrað sér við einn og einn slag sér í lagi ef hann kemur frá hægri. Reyndar þykir honum best að eiga fyrsta höggið…

Vonandi nær Össur sér af þesum leiða og taugaveiklun og heldur sínu striki því verulegur sjónarsviptir yrði að karlinum héðan. Kosningavillidýrið Össur getur varla hafa átt von á að hér á Eyjunni yrðu allir í beinni röð að lofsyngja það sem hann á að vera að gera í vinnunni gagnrýnislaust. Kannski eru Samfylkingar ráðherrar undanþegnir aðfinnslum heima fyrir og svíður því núna eljan í okkur hægri mönnum.

Ef að líkum lætur hressist nú Eyjólfur og nær fyrri styrk því sá Össur sem skrifaði þessu nýju færslu passar honum illa. Þegar nær dregur kosningum og vinnuleiðinn bítur ekki lengur trúi ég að Össur muni hafa gaman að því að taka aðeins á mönnum með sínu oft flugbeitta orðfæri. Og muni ekki skæla undan andsvörum sem greidd eru í sömu mynt.

Röggi.

það má alltaf hafa gaman af því þegar félagi Össur ryðst fram og skrifar. Ég reyni að missa ekki af enda orðfærið magnað og innihaldið alltaf af og til kjarnmikið. Í dag var textinn bæði gisinn að magni og innihaldi.

Hann er að efnagreina Sjálfstæðisflokkinn. þar greinir Össur forystukreppu. það er væntanlega það ástand að klíkan á toppnum er ekki búin að ákveða niðurstöður prófkjörs og ákveða atvikaröð framtíðarinnar. Það er nefnilega þannig sem hlutirnir gerast hjá Samfylkingunni. Á svoleiðis bæjum verður engin forystukreppa.

Sjálfstæðisflokkurinn á vissulega eftir að velja sér formann. Ég notaði viljandi þetta orðalag, að velja sér formann. Samfylkingin reykfyllir bara herbergi í fjölskylduboði til að velja sér forystu og lætur svo flokksmenn kjósa það yfir sig. Forystukreppa Sjálfstæðisflokksins er að mati untanríkisráðherrans sumsé að ekki er búið að ákveða bakatil hver skal landið erfa og hvernig og hver skal svo vera næstur í röðinni líka.

Hann talar um að Sjálfstæðisflokkurinn eyði dýrmætum tíma þingsins í fánýtt karp. það var Samfylkingin sem notaði dýrmætan tíma þingisins í eitt mál og aðeins eitt mál vikum saman á meðan loforðin fögru brunnu upp. Þingið var tekið úr sambandi heilan dag á meðan mesta æðið rann af fulltrúum framkvæmdavaldsins vegna þess að löggjafinn gerðist svo ósvífinn að vilja sinna skyldum sínum!

Össur getur auðvitað hártogað og gert góðlátlegt grín að tilraunum Sjálfstæðismanna til að lita í eigin barm og læra af sögunni. Það eru kenndir sem hvorki hann né aðrir ráðherrar Samfylkingar hafa reynt að þroska með sér. Á meðan grasrótin í þeim flokki æpir á ábyrgð og endurnýjun sitja ráðherrarnir sem fastast við sinn keip og telja mikilvægi sitt óendanlegt. Ég veit að nöldur andstæðinga eins og mín er léttvægt en að daufheyrast við kröfum sinna eigin leiðir bara til eins.

Kannski var mesta ógæfa okkar Sjálfstæðismanna að efast aldrei. Kannski vorum við ekki með réttu spurningarnar og þá hreint ekki réttu svörin heldur. Nú þegar við erum að reyna að komast til botns í okkar málum telur félagi Össur það merki um upphlaup og forystukreppu.

Hann þekkir hvoru tveggja mætavel enda er það staða sem er viðvarandi í hans eigin flokki þó hann láti sem ekkert sé. Hvenær skyldi flokkurinn hans fara að sinna því sem hann lofaði í stað þess að eyða dýrmætum tíma í rembast við að slá keilur í aðdraganda kosninga?

Þjóðin hefur bara ekki tíma aflögu í svoleiðis þó Össur telji ekkert brýnna nú.

Röggi.

DV heldur áfram að koma út af ástæðum sem ég skil ekki. Kannski munar liðinu sem á blaðið ekkert um að tapa peningum á útgáfunni. það fólk er ekki vant að borga skuldir sínar hvort eð er. Taprekstur er bara hugarástand og því hugarástandi kemur aldrei að skuldadögum.

Blaðið er rekið til að hundelta fólk eftir þörfum eiganda þess frá einum tíma til annars. Einhliða málflutningur og áunninn skortur á fagmennsku er auðvitað hverjum einasta manni sem þarna starfar til vansa þó ábyrgð þeirra sem eiga blaðið og ritstýra sé stærst og mest.

Núna birtist á forsíðu frétt um starfskjör forstjóra lífeyrissjóðs VR. Þau eru að sönnu mun betri en hjá mér og mörgum öðrum. þar er útgangspunkturinn að fyrirtækið hafi tapað svo miklu að kjörin séu óeðlileg. Gott og blessað allt saman en af hverju ætli blaðið velji þennan mann umfram aðra menn sem starfa hjá fyrirtækum sem hafa tapað stórt. Til að mynda Jón Ásgeir svo einhver sé nefndur….

Ég man eftir því að Baugur lét þennan lífeyrissjóð fara mjög í taugarnar á sér hér um árið. Þá fannst Baugsmafíunni fjáfestingarstefna sjóðsins ekki liggja nægilega mikið til fyrirtækja Baugs. Hótanir um að stofna eigin lífeyrissjóð fyrir sína starfsmenn voru hafðar uppi. Vill einhver hugsa þá hugsun til enda að Baugur hefði getað ráðstafað lifeyri starfsmanna sinna??

Krafan um að lifeyrissjóðirnir setji peninga í Íslenskt atvinnulíf hefur alltaf verið sterk. Auðvitað vildi Baugur komast í sjóði lifeyrsissjóðs VR eins og annarra fyrirtækja sem þeir hafa mergsogið. Frá mínum bæjardyrum séð eru það meðmæli með forstjóranum að hafa ekki látið hafa sig út í þá vitleysu þrátt fyrir þessar hótanir. Annars er það út af fyrir sig merkileg nálgun hjá Baugi að halda að lífeyrissjóðir seu fyrir vinnuveitendur. Ég hélt að þeir væru fyrir hinnar vinnanndi stéttir.

Kannski hefur verið tekin ákvörðun um að taka þennan mann niður eins og það heitir á ritstjórn þessa snepils. það eru ekki sögurnar sem blaðið segir sem eru fréttirnar. Launakjör þessa manns eru opinber gögn og hvergi leyndarmál.

Það eru sögurnar sem ekki eru sagðar í DV sem eru fréttirnar. Á hvernig bíl er eigandi þess blaðs eiginlega um þessar mundir? Hvernig flugvél flýgur hann núna í boði þjóðarinnar? Hversu miklu fé hefur hann tapað og hver borgar tapið?

það borgar sig greinilega ekki að lenda í ónáðinni hjá Baugsfólkinu. Það gleymist greinilega seint. Eins og þetta dæmi sannar.

p.s. ég frábið mér allan útúrsnúning um að birtingur sé ekki í eigu Jóns Ásgeirs eða að engin tenging sé milli Hreins Loftssonar og Jóns. Því trúir ekki nokkur maður…

Röggi.

Gylfi Magnússon viðskiptaráðherra ætlar að myndast við að tryggja þeim sem komu upp um svik og pretti í fjármálageiranum vernd. Afslátt af hugsanlegri eigin sök eða hreinlega sakaruppgjöf. Þessu fagna ég.

Árum saman hefur dómskerfið hér sent kolröng skilaboð frá sér í þessum efnum. Þeir sem hafa talað hafa fengið sömu refsingu og þeir sem þegja. Hver man ekki eftir líkfundamálinu kostulega. Höfuðpaurinn í málinu spann mögnuðustu lygaþvælu mannskynssögunnar og fékk að launum sömu refsingu og félagi hans fékk fyrir að upplýsa málið.

Frægasta dæmið hlýtur þó að vera þegar Jón Gerald reyndi af öllum mætti að segja bæði þjóð og dómstólum frá fáránlegum viðskiptum Baugsfeðga. Það gerði hann af mikilli þekkingu enda innsti koppur í búri í svindlinu.

Hvernig fokdýrum lögfræðingum tókst síðan að fá glæpamennina sýknaða er eitthvað sem sagnfræðingar framtíðarinnar verða að kryfja en að dómsvaldið skyldi svo láta hafa sig í að ákæra uppljóstrarann er og var alger skandall.

Þess vegna fagna ég því nú að loks skuli menn sjá að mjög mikilvægt er að vernda þá sem vilja hjálpa til við að koma upp um glæpi jafnvel þó viðkomandi hafi verið þátttakandi að einhverjum hluta.

Röggi.