Á ekki að leyfa fólki sem hefur farið í þrot með fyrirtækin sín að stofna önnur félög? Jú, segi ég.

Ástæðan er að fyrirtæki fara í þrot af margvíslegum ástæðum og fæstar vegna þess að eigandinn/stofnandi gerði eitthvað rangt.  Það getur verið vegna þess að hugmyndin einfaldlega gengur ekki upp, birgir lendir í erfiðleikum, viðkomandi veikist, skilur við makann, vegur er fluttur til af sveitarfélagi o.s.frv. Í langfæstum tilvikum er það vegna þess að fólk gerði eitthvað glæpsamlegt.  Ég segi líka jú vegna þess að fólk lærir af reynslunni – og annað, þriðja eða fjórða fyrirtækið sem fólk stofnar getur verið fyrirtækið sem gengur vel.

Ég fór að velta þessu fyrir mér eftir að ég heyrði af grein sem ríkisskattstjóri skrifaði í Tíund þar sem hann er að tala um kennitöluflakk og hversu lögaðilar skila illa inn skattaskýrslum og ársreikningum.

Það er að mínu mati löngu tímabært að félagaréttur á Íslandi verði endurskoðaður, en ekki  til að koma í veg fyrir að fólk geti stofnað félög með takmarkaða ábyrgð.  Íslendingar hafa verið duglegir að stofna ný fyrirtæki og það er mjög mikilvægur þáttur í framþróun samfélagsins.  Nauðsynlegur þáttur þess að fólk vilji stofna fyrirtæki er að það þurfi ekki að leggja allt sitt undir – að áhættan sé takmörkuð.  Annars dregur úr hvatanum til að stunda nýsköpun og taka þessi erfiðu skref sem fylgja því að stofna fyrirtæki. Vandinn er að við höfum meira og minna vísað öllum þessum frumkvöðlum inn í einkahlutafélagaformið og unnið síðan markvisst að því að gera lög um einkahlutafélög sem mest lík lögum um hlutafélög, þ.e.a.s. allt of flókin!

Þessu þarf að snúa við.  Endurskoða þarf líka önnur félagaform svo fólk hafi eitthvert val.   Svo þurfum við að styðja fólk betur við að hætta rekstri þegar fyrirtæki lenda í erfiðleikum og auðvelda afskráningu félaga.

Þetta ætti allt að fækka  fjölda lögaðila, sem hanga núna inni hjá fyrirtækjaskrá eins og gleymdar sálir í limbói.