Réttlætið og náðin

Þessa dagana fréttum við af því að viðskiptamenn hafi verið að viðskiptast röngu megin við lögin. Það eru engar gleðifréttir og auðvitað bregðast allir við. Hver með sínum hætti,

Flestir þeir sem tjá sig við svona tímamót gera það vopnaðir reiði og réttlætiskennd og hvers vegna ekki?

Ég skil það en langar ekki vera hluti af þeim viðbrögðum sem eru þó svo mennsk,

Ég ætla ekki að leggja út af þeirri hugsun að dæma ekki fyrr en sekt er sönnuð eða dæma ekki yfirleitt.

Frekar þessu;

Öllum verður okkur á og þegar það gerist þá viljum við mildileg viðbrögð. Við viljum halda okkar sjónarmiðum þannig að á þau sé hlustað og við viljum mæta einhverskonar skilningi,

Ekki endilega samþykki,

Þó kurteisi og virðingu fyrir tilfinningum okkar og okkar nánustu. Þannig finnst okkur eðlilegt að okkur sé mætt. Hitt verður ekki umflúið að réttur sé yfir okkur settur, þar liggja réttindi okkar og skyldur,

En við viljum vera undir náðinni,

Það er fyrir okkur sjálf. En fyrir hina, fyrir aðra, þá viljum við réttlæti og ekkert múður. Engar skýringar skúrkanna og þá dæmum við hart og gerum það strax,

System breyta ekki heiminum. Ekkert kerfi kennir okkur að vera umburðalynd og auðmjúk til annarra eins og við viljum að aðrir séu við okkur. Þar rennur hverjum og einum það blóð til skyldunnar sem við viljum að sé í hjarta okkar,

Komum fram við aðra eins og við viljum að komið sé fram við okkur. Verum hófstillt þegar bræður okkar og systur liggja lágt, verum þá góð útgáfa af manneskjum sem kennir til með þeim sem finnur sig á erfiðum stað,

Það er nóg af reiði í þessum heimi. Við kunnum hana og ef við erum lánsöm þá höfum við verið “réttu megin” þar. Erum reiða fólkið, réttláta reiða fólkið, dæmandi,

Það breytir heiminum þegar við launum illt með góðu, þegar við gerum sömu kröfu til okkar sjálfra og annarra. Sá er vill leggja eitthvað af mörkum í þeirri vegferð að byggja betri heim getur byrjað strax í dag. 

Á sjálfum sér,

Merkilegar og mikilvægar stofnanir skólarnir okkar,

Við erum stolt af þeim, leggjum þeim til mikið fé og gott starfsfólk. Samt er eins og eitthvað sé að,

Drengir koma ótrúlega illa undan grunnskólakerfinu og sífellt verr og stöðuglega liggur leiðin niður hallann sem liggur til stóráfalls. Furðu sætir hversu lítið það er rætt. Staðan verður grafalvarleg innan ekki margra áratuga ef við bregðumst ekki við,

Þá að efninu…

Mér verður hugsað um hugmyndina, skóli án aðgreiningar. Skil pælinguna, hún er rósrauð og fögur þar sem allir eru eins og allir geta deilt kjörum við nám án tillits til annars en þess að við bara viljum það,

Ég er ekki fagmaður og bið þá sem þetta lesa að virða mér það til vorkunnar en ég sé hvergi fegurð í þessu formi heldur framleiðslu á vandamálum sem komast má hjá,

Í íþróttum hafa menn reynt að það er gagnslítið að láta börn með mjög mismikla getu stunda keppni í sama liði. Vissulega falleg hugmynd við excelskjal eða yfir kaffibolla en raunveruleikinn er grár,

Börnin eru þar á þeim stað að geta upplifað takmarkanir sínar á nýjan og óvægin hátt óháð þvi hversu mikið þjálfarinn reynir að fá hópinn til þess að taka ekki eftir þeim. Hópurinn mun með einum eða öðrum hætti sjá til þess, að jafnaði ómeðvitað,

Fái börn hins vegar að spreyta sig innan um jafningja finna þau fljótt til sín og þaðan vex þeim fiskur um hrygg,

Skólinn setur tvo jaðarhópa inn í skólastofu, skilst mér.  Þá sem eiga, af allskonar ástæðum í vandræðum með nám og svo bestu eða afburða nemendur innan um og saman með þeim sem fylla meðaltalið,

Afleiðingin, allskonar og fyrirséð vandræði,

Sem við reynum að leysa með teymivinnu með ærnum tilkostnaði og fyrirhöfn. Til að ná takmarki sem mér finnst hvorki byggjast á raunveruleika eða nauðsyn,

„Viltu endurvekja tossabekkina??“

Þessa spurningu fæ ég og eðlilega. Það er ekki markmið en erum við ekki með þá í dag?

…bara inni í skólastofunni með þeim sem betur eru fallin til þess náms sem bóknámsþjóðin vill að öll börn ljúki á sama hraða…..

Hættum að framleiða vandamál og kvíða í skólanum. Setjum nám barnanna okkar í farveg sem þau ráða við og þar sem þeim líður vel. Þar mun þeim fleygja fram en síður þar sem vandi þeirra blasir við, engum til gagns eða skemmtunar,

Við hljótum að eiga rönnur ráð, innan skólans, til þess að kenna börnum að við erum öll eins og öll falleg eins og við erum án þess að þrýsta þeim inn í box sem þau geta ekki passað í,

Að kenna börnum að þau séu „viðfangsefni“ teymis eða sérfræðinga, mest vegna þess að þau geta ekki haldið uppi meðaltalshraða eða upplifa leiða vegna þess að þau þurfa meiri hraða, er fyrir mig alls ekki góð vegferð,

Og meira,

Dæmt til að valda vandræðum, jafnvel kvíða eða varanlegum skaða.

Að vera prestur

2. gr.

Samkvæmt köllun, vígsluheiti og vígslubréfi skal sérhver prestur hennar:

• boða Guðs orð í anda evangelisk lúterskrar kirkju
• hafa sakramentin um hönd
• veita sálgæslu og hlýða skriftum og veita leiðsögn í andlegum efnum og trúarlífi
• vera málsvari fátækra, boðberi réttlætis og kærleika Guðs
• fræða unga sem eldri í sannindum fagnaðarerindisins
• ferma, gifta, vitja sjúkra og nauðstaddra, jarðsyngja látna, styðja syrgjendur til huggunar
• leggja sitt af mörkum í lífi og starfi þjóðkirkjunnar
• leitast við að breiða út Guðs ríki í samfélaginu, og með því að styðja kristniboð og hjálparstarf.

Fagurt er það en nokkuð í ráðist og vart við því að búast að alltaf takist vel til. Okkur bersyndugum verður af og til á í messunni og þá er gott að eiga fyrirgefningu Föðurins og kærleikserindið sem Jesús boðaði,

Kærleika og virðingu fyrir fólki, jafnvel, og ekki kannski síst, fólki sem við skiljum ekki eða líkar ekki vel við. Það krefst ekki mikils að eiga kærleika til viðhlægjenda og skoðanabræðra en hitt er raunverulegur mælikvarði hvernig við komum fram við  „hina“,

Hver hefur sinn stíl og formið ekki aðalatriði heldur skilyrðislausi kærleikurinn og umburðalyndi fagnaðarerindisins. Ég finn ekki forsendur til þess að gefa af þeirri kröfu afslátt,

Davíð Þór Jónsson er skemmtilegur fýr og flest leikur í höndum hans. Enginn frýr honum vits auk þess sem innan í honum lifir sterk og skapandi listamannstaug,

Hann er prestur,

Aðsópsmikill og laus við athyglisfælni. Skoðanasterkur og viðrar þær hiklítið í ræðu og riti og stíllinn feikn flottur, Gott og blessað,

Prestar munu ekki fullkomnari en aðrir en til þeirra er litið enda menntaðir til kærleika og góðra siða og ég stend ávallt í þeirri meiningu að þeir séu sekir um að trúa því sem þeir fá greitt fyrir að boða,

Davíð á nú í allmikilli opinberri deilu um eitthvað sem þessi grein fjallar ekki um….

Þar predikar sérann neikvæðan og niðrandi texta til fólks sem hann skilur ekki og er ósammála. Að eiga líf með fólki sem við erum ósammála heitir að lifa saman í almennilegu samfélagi,

Þar sem mannkærleikur, virðing og umburðalyndi eru meginstef eins og Jesús boðaði og boðar enn,

Nú þykjast margir sjá þjóðkirkjuna í vanda og álykta þannig að við giska venjulegir nútimamenn munum vera að gefast upp á Guði,

Ég trúi hinu frekar að við menn komum óorði á Guð þegar kirkjunnar fólk á öllum tímum fer fram með þeim hætti sem minnir harla lítið á Frelsarann sem Guð nýja testamentisins sannarlega er,

Þegar prestar eignast hroka og fyllast af sjálfum sér ætti engan að undra að kraftur fagnaðarerindisins verði ekki bara daufur heldur fjarlægur,

Jesús kunni ekki að fara i manngreinarálit en var óþreytandi að lifa fagnaðarerindið til fulls. Það var ekki auðvelt og það er ekki auðvelt en þar er verkefnið og þeir sem vilja lifa í betri heimi eiga einn möguleika öðrum betri til þess að hafa þar afgerandi úrslit,

Og það er að byrja á sjálfum sér,

Guð gefi að mér takist það

Amen 

Jólin eru ekki það sama án Jesús

Þá væru þau eins og hver önnur verslunarmannahelgi þar sem menn og konur fjölga frídögum og gera sjálfum sér og kaupmönnum glaða daga,

Kyrrð og fegurð jóla eru ekki gerð af manna höndum. Kærleikurinn sem flæðir út og yfir allt á jólum er ekki af þessum heimi. Þetta svo mikið góða sem stundum er rosa langt inni í hjarta okkur hreinlega þrýstist fram og verður allsráðandi,

Við verðum spariútgáfa af okkur sjálfum,

Upplifum vini og fjölskyldu á yndislegan hátt og elskum að gefa frekar en þiggja. Stundin þegar við leggjumst til svefns á jólanótt er einstök og það sem þá hreyfir við hjartanu  er frelsari okkar Jesús Kristur að fylla okkur af kærleika sem er ofar mannlegum skilningi,

Mér er ekki ókunnugt um það að margir, of margir, hafa Jesú ekki endilega með í hátíðahöldunum. Tala ekki um Hann, biðja ekki til Jesú, muna Hann ekki og þekkja næstum bara af afspurn,

Jólin eru fæðingarhátíð Jésu og sú staðreynd gerir jólin að jólum,

Að hátið þar sem við tökum amstur hversdagsins út fyrir sviga og geymum eða gleymum og göngum til móts við kærleika sem ekki tilheyrir þessu venjulega daglega. Jólin eru dagar þar sem við tökum til handargagns það allra besta sem við höfum að bjóða,

Og njótum þess og það verður á einhvern hátt auðvelt og sjálfsagt. Kannski vegna þess að þannig eru allir á jólum. Jólin draga það besta fram í hverjum og einum,

Þannig líður hver dagur með Jésus. Frelsaranum sem ekki bara reynir að draga það besta fram í okkur heldur vill það, gerir og getur ef við teygjum okkur til Hans,

Ekki þannig að við séum í sítengdum jólagír veraldlegum heldur að við munum eftir Jesús og verjum tíma með Honum,

Helgi jólanna dregur alla menn nær Guði, suma meðvitað, aðra alls ekki en samt finnum við öll það sama. Finnum hvernig hjartað fyllist af einhverju ofboðslega góðu. Þetta góða er sá kærleikur sem býr innra með okkur öllum. Kærleikurinn sem Jesús ætlar okkur að lifa alla daga ársins,

Þannig er Guð, Þannig er Jesús sem fæddist á jólum,

Guð gefi að við mættum öll, alltaf, lifa í þeim kærleika sem fæðingarhátíð frelsarans snýst um,

Betri gjöf getum við hvorki gefið né eignast

Svo það sé nú sagt…..

Erum við hætt að stunda stjórnmál?

Orðin meira og minna áhugalaus um hugmyndir og útfærslur og í leiðinni tapað hæfileikanum til þess að bera virðingu fyrir fólki sem við ýmist erum ósammála eða skiljum ekki,

Nú er hipp og kúl að vera reiður, enginn vill reyndar taka þann rétt af fólki, en að hafa reiði meðferðis þegar við ræðum stjórnmál kemur sjaldan að gagni,

Kannast við það,

Að ætla öðrum að vilja ekki gera góða hluti er afhjúpandi. Ég þekki engan sem vill ekki bara gera gott og öðlast þakklæti,

Mörgum finnst pólitíkin ekki merkilegur bransi, þar talar fólk víst ekki saman og hver hönd uppi á móti annarri. Áhugavert, við erum nefnilega stundum þannig hvert við annað og stjórnmálamenn erum við, ég og þú,

Giska venjulegt fólk með vonir og væntingar og góðan vilja. Þau eru foreldrar, afar og ömmur, eiginkonur og eiginmenn, bræður og systur sem ganga til vinnu sinnar vopnuð þeim ásetningi að vinna góðum málum farveg,

Mótstaða og rökræða er viðbúin og nauðsynleg, varla kvartar nokkur yfir því. En við misstum taktinn, við og þau,

Þeir þykja mestir sem yfirbjóða í umræðunni um vonda fólkið hinu megin við ímyndaða víglínuna sem færist til eftir pólitískum hentugleika, þó ekki nær staðnum þar sem auðmýktin er,

Allt leyfilegt á vegferð þeirra sem velja að bera hvorki virðingu fyrir né reyna að skilja það sem ekki virðist auðskilið,

Nefnilega að skilja fólk sem hefur aðra skoðun eða lífssýn en maður sjálfur,

Við megum vera ólík og við hljótum að vera það,

Þar er styrkurinn og þar getum við lært hvert af öðru ef okkur auðnast að gleyma því ekki að skoðanir annarra eru í engu verðminni en þær sem við eigum. Ef við eigumst samkomulag þar og lærum í leiðinni að stundum fá þeir að ráða sem ekki eru eins og við þá er til mikils unnið,

Ég er ekki betri í þessu en aðrir, öðru nær, þess vegna læt ég þennan pistil eftir mér,

Ef ég vill í raun og sann breyta heiminum þegar ég tjái mig þá er ein leið betri en sumar aðrar til þess,

Að byrja á mér sjálfum

Ég stend iðulega á gati,

Stend líka í þeirri meiningu að ég sé rökhyggjumaður sem vill kryfja, til mergjar ef kostur er, og sannfærast þaðan,

Hver sagði að fyrir þann mann yrði auðvelt að trúa á Guð?

Biblían er biblía þeirra sem trúa og þar er ýmislegt sem ég skil trauðla og annað erfitt að meðtaka eða samþykkja. Ferðin þó mögnuð og það sem ég ekki skil í dag gjarnan gapandi augljós sannleikur morgundagsins. Lifandi orð…

Ég skil ekki hvernig þetta eða annað hefur átt sér stað, hvers vegna fólk hrökklast úr kirkju eða frá trú stundum með hjartasár og reiði innanbrjósts. Af hverju menn hafa brugðist með biblíuna í hendinni,

Veit þó og skil að ekki er talað um að tilbiðja kirkju eða menn. Mitt líf breyttist þegar ég gerði Jesú að ljósi lífs míns,

Tilgangurinn að eignast hið góða, fagra og fullkomna. Fullkomið mun það ekki verða en við keppumst eftir því, hvað annað….

Krafturinn kemur frá hjartanu sem veit þótt rökhugurinn kunni að efast. Engin rök geta tekið burt þá yndislegu upplifun, þau undur sem fylgja því að hafa Jesú að leiðarljósi,

Það krefst ekki trúar að finna kaffikönnu sem raunverulegan hlut en það krefst trúar að vona á eitthvað sem ekki verður séð eða snert,

Ég þarf ekki að skilja allt heldur muna hver áhrif trúin hefur, oft þvert á minn mannlegan skilning eða rök

Næstum óskiljanlegt en dásamlegt og stendur öllum til boða,

Ég bið þess að Guð gefi þér sem þetta lest opinberun og vilja til þess að leita Guðs sem býr innra með þér nú og alla daga

Við erum að tala um Jesú þúsundum ára eftir dauða hans og upprisu

Vegna þess að Guð er raunverulegur í dag eins og þá. Ekki af því bara heldur vegna þess að ofurvenjulegt fólk segir sögur af því hvernig lífið með Guði breytir,

Aðstæður aðrar en á dögum frumkirkjunnar. Við höfum meiri upplýsingar, meiri þekkingu, þótt við vitum ekki endilega meira. Lífsgæðin, hér í gæsalöppum, velmegunin önnur og heilmargt færst til betri vegar,

Kjör nútímamannsins, mælt á veraldlegan mælikvarða, í engu til samanburðar þeim sem lifðu þá gömlu daga. Samt höfum við nákvæmlega sömu þörf fyrir Guð og þau höfðu þar,

Guð breytist ekki,

Mennirnir ekki heldur, hið innra. Þörfin til þess að eignast bestu útgáfuna af okkur er alltaf lifandi,

Maðurinn leitar og ýmis fræði, speki, kemst í móð, allskyns þetta og hitt og allt aðlagað að nýuppfærðum þörfum okkar,

Svo dugar það ekki og við leitum annað eða það sem verra er, hættum að leita, og finnum okkur sjálf einhvernveginn meira týnd en nokkru sinni,

Biblían, fagnaðarerindið, er alltaf eins. Sögurnar þeirra sem ganga með Guði munu hvorki þagna né breytast. Þær eru ekki sagðar í veraldlegu ágóðaskyni og enginn neyddur til frásagna,

Þau, við, þú og ég, einfaldlega megum til og ég þekki varla betri hugsun en þá að þú sem lest eignist þau tækifæri sem líf mitt með Guði hefur fært mér,

Þar hefur hver og einn persónulegt aðgangsorð sem aldrei rennur út en veitir aðgang að náð Guðs sem leysir og læknar og gefur kraft og vilja svo við megum lifna til þess lífs sem kristin trú hefur boðað og mun boða,

Menn hafa predikað lengi og þetta Orð hefði hvorki predikara né fylgjendur nema fyrir það að fólk á öllum tímum þekkir áhrif þess að velja að trúa á Guð,

Þess vegna má ég til

Ætti ég að þora að tala um syndina….

Heppni mín er að vera partur af kirkju sem talar um hlutina. Líka þá erfiðu og ekki hvað síst þá. Hitt er aðgengilegra stundum að stinga höfði í sand, þægilegt í vissum skilningi en ekki gagnlegt,

Synd er vesen og þegar um hana er talað finna flestir eitthvað innra með sér, venjulega eitthvað óskemmtilegt,

Eftir að ég tók trú hætti þetta orð, synd, að vera skammaryrði. Við syndgum öll, ekki sum, heldur öll. Synd er annað orð yfir mistök og þegar við eignumst samkomulag um það er eins og hugsunin breyti um áferð,

Trúin hjálpar okkur að eiga við þennan að því er virðist óhjákvæmlega fylgifisk,

Auðvitað þekkti ég rétt frá röngu og kappkostaði, í misveikum eigin mætti, að velja gott frekar en slæmt. En eitthvað vantaði. Þetta eitthvað var og er Guð,

Guð opinberar syndina, mistökin, á nýjan hátt og þann hátt sem frelsar og leysir en dæmir ekki. Jesús kom ekki til að dæma heldur frelsa,

Freistingin hverfur ekki alveg og endanlega, ég hef hætt að reikna með því og lært að snúa mér til Guðs þegar mér finnst hið verra ætli að hafa hið betra undir. Þannig geng ég með Guði og þar verða áhrifin trúarinnar ljóslifandi og frelsandi og þar holar dropinn þverðmóðskufullan steininn sem ég er dag frá degi,

Að vera meðvitaður um syndina er dásemd, góði staðurinn, má ég segja fríðindi vegna þess að okkur er fyrirgefið í kærleika, ekki í eitt skipti heldur aftur og svo aftur eins og boðað var. Uppbygging og ekki niðurbrot….

Fyrir suma eru þetta bara orð í pistli, fyrir aðra persónuleg reynsla til meira en 2000 ára allt til þessa dags,

Ég bið þess að góður Guð vaki þannig yfir mér að ég fái lifað í sannleika en sannleikurinn er ekki alltaf auðveldur í umgengni þveröfugt við afneitunina sem á yfirborðinu er þægileg en gagnslítil þeim sem vill vaxa,

Ég fagna því þegar Guð áminnir mig og leiðbeinir vegna þess að ég ekki bara get orðið betri en ég er, með Guðs hjálp, heldur þrái ég það,

Guð gefi að svo verði

Guð er alltaf reiður

Við þurfum að skammast okkar, bersyndug, enda illmögulegt að gera Guði og kirkjunnar mönnum til hæfis,

Þannig myndir af kirkjunni þekki ég. Var vopnaður svona hugsunum þegar Guð hóf að banka. Þekkti hörmungarsögu þeirra sem yfirgefa söfnuði í sárum en ég bara varð og steig mjög langt út fyrir þægindarammann og mætti með kollinn fullan af fordómum…

…til þess að komast að því að Guð er aldrei reiður,

Komast að því að fólkið í kirkjunni sér mig í allt öðru og betra ljósi en ég sjálfur. Komast að því líka að einu fordómarnir sem ég mæti eru mínir eigin. Trúin gefur augu sem sjá hið góða í fólki. Augu Jesú,

Ég kemst að því hvern dag að ég hvorki þarf né á að vera eitthvað annað en ég er. Guð mætir hverjum og einum þar sem hann er, eins og hann er. Það er kjarninn og þar er kirkjan mín,

Vissulega er ekki alltaf auðvelt að máta lífið sem ég lifi við fagnaðarerindið en ég segi það skýrt að það er ekki vegna þess að eitthvað sé að erindinu heldur frekar og miklu frekar því sem ég tileinkaði mér áður en ég kynntist Guði,

Guð er ekki reiður og kirkjan ekki heldur en boðunin hittir okkur stundum illa. Sú kirkja sem ég þekki er kærleiksrík og umburðarlynd og annað ekki og leiðtogarnir duglegir að minna á að þeir séu i engu betri en aðrir,

Kærleikurinn á sér ýmsar birtingarmyndir og það þekkjum við foreldrar að hafa tyftað börnin þegar þau missa takt. Kærleiksverk auðvitað en mikilvægt að aðferðin sé ekki meiðandi heldur uppbyggjandi til lengri og skemmri,

Þannig upplifi ég kirkjuna og þannig fagnaðarerindið sem leiðbeinandi og kærleiksríkt og uppskeran í algeru samræmi við það rými sem ég gef Guði til þess að vinna góða verkið í mér,

Guð sem vill bara það besta fyrir mig

Hann er upprisinn

Gröfin er tóm og Jesús lifir í dag eins og hafi aldrei dáið,

Páskar eru sérstakir. Fyrir suma eru þeir bara margir frídagar og sífellt fleiri útgáfur af girnilegum súkkulaði eggjum. Fyrir aðra eru páskar yndisleg trúarhátíð þar sem við fögnum upprisunni,

Þeir eru eitthvað öðruvísi trúarlegu frídagarnir,

Á jólum, og páskum, finnum við svo áþreifanlegan frið og kærleika að við getum nánast snert. Eitthvað sem gerist innra með hverjum og einum, kyrrð og ró. Ekki auðvelt að útskýra í orðum en þá sammannlegu tilfinningu þekkjum við flest ef ekki öll. Þar verðum við betri manneskjur,

Hver dagur með Guði er upprisudagur, ný byrjun,

Auðvitað efast margir og þeir gerðu það líka samtímamenn Jesú, lærisveinarnir en efinn færði þá nær Guði en ekki fjær. Gangan með Guði er ekki sjálfgefin, hún er ekki á sjálfsstýringu með beinni innspýtingu. Trú er ekkert lítilræði sem við sporðrennum án nokkurrar viðstöðu, öðru nær. Hún er stöðug leit og þar er fegurðin,

Leitið og þér munuð finna segir í bókinni góðu og þannig byrjar dagurinn á því að leita Guðs, tengjast,

Ég finn fyrir Guði, fyrir áhrifum Guðs á mitt líf. Finn fyrir, ekki bara áður að mestu óþekktum kærleika til mín og annarra, heldur líka krafti til þess að ganga fram í þeim kærleika. Ég þekki efann en ég þekki líka hvernig Guð svarar þeim sem leita,

Páskarnir eru sérstakir en í raun eru allir dagar páskadagar þó engin séu eggin og ekkert fríið. Trúin gefur nýjan vilja og getu til að rísa upp til þess besta sem við getum orðið,

Það boð gildir fyrir alla, alla daga.

Ég ætla að þiggja….