Mér hefur verið bent á að ýmislegt er að gerast varðandi eyðibýli á landinu. Mikill fjöldi fólks er að velta fyrir sér framtíð þessarra merku bygginga.
Áhuginn er mikill og fer vaxandi, eðlilega.
Nýverið styrkti Nýsköpunarsjóður námsmanna 5 vaska háskólanema til tveggja mánaða skráningarvinnu þar sem þeir skrá eyðibýli á suðurlandi. Að þessu verkefni hafa einnig komið Húsafriðunarsjóður, Kvískerjasjóður og Sveitarfélagið Hornafjörður sem öll veittu verkefninu fjárstyrki. Þar fyrir utan hafa ýmsar stofnanir og skólar lýst yfir áhuga og samstarfsvilja.
Um þessar mundir eru nemarnir fimm að ljúka við frágang á afrakstri skráningarvinnunnar frá nú í sumar.
Markmiðið er að meta menningarlegt vægi einstakra húsa og varðveita þannig valin eyðibýli á suðurlandi og kanna grundvöll fyrir því að þessi yfirgefnu hús verði gerð upp. Í undirbúningshópnum eru arkitektar, sagnfræðingar og jarðfræðingur.
Þeir arkitektanemar sem hafa komið að verkefninu eru Arnþór Tryggvason, Árni Gíslason, Birkir Ingibjartsson, Steinunn Eik Egilsdóttur og Yngvi Karl Sigurjónsson. Leiðbeinendur eru Sigbjörn Kjartansson arkitekt, Ómar Bjarki Smárason jarðfræðingur og Gísli Sverrir Árnason. Það ber að hrósa þessu fólki og stuðningsaðilum fyrir frumkvæðið og framlagið
Það verður gaman að fylgjast með framhaldinu.
Ljósmyndirnar sem hér fylgja eru fengnar frá Steinunni Eik Egilsdóttur. Efst er mynd af Þórisdal.
Sjá einnig:
http://blog.eyjan.is/arkitektur/2011/08/03/eydibyli-a-melrakkaslettu/#comments
http://blog.eyjan.is/arkitektur/2011/07/31/eydibyli-breytt-i-sumarhus/#comments
Múlakot
Sandasel
Suðurhús
Baldurshagi
Hlíðarendakot
Ótrúlega gott framtak hjá þessum nemum.
Ég bíð spennt eftir bókinni…!
Þetta eru góðar fréttir .
Þetta er mjög áhugavert. Ef þessi hús eru skoðuð þá sér maður ótrúlegan fjölbreytileika sem endurspeglar þjóðina og kannski landlægt rótleysi hennar í byggingalistinni.
Í Þóridal eru stórar byggingar í skogivöxnu fallegu landi en arkitektúrinn er óræðinn
Í Múlakoti hefur verið hugsað stórt en síðar byggt við í áföngum með stíbrotum.
Sandasel er stílhreint og fallegt.
Suðurhús er óvenjulegt en með karakter
Baldurshagi er klassískur eins og Sandasel. Portbyggt og örugglega vandað.
Hlíðarendakot er kotungslegt en hlýlegt.
Þessi hús eru sennilega öll byggð á svona 40 ára tímabili og maður spyr af hverju þau séu svona ólík. Hvar var menningararfurinn. Af hverju eru þau ekki með einhvern sameiginlegan svip?