Flugvöllurinn – Borgarlínan – Miklabraut í stokk.

Mér sýnist lítið unnin stór mál vera áberandi í skipulagsumræðunni í aðdraganda kosninga. Þetta eru mál sem varða alla, en eru vanreifuð og ekki nægjanlega undirbúin til þess að leggja þau í mat kjósenda. Það er að nógu öðru að taka sem stendur okkur nær og eru skýr, fyrirliggjandi og aðkallandi.

Maður veltir fyrir sér hvort þessi stóru mál séu sett á dagskrá vegna þess að stjórnmálamenn treysta sér ekki í umræðu um aðkallandi minni mál sem þarf að taka á á næsta kjörtímabili eins og leik- og grunnskólamál, fjármál, skipulagsmál, húsnæðismál og jafnvel samgöngumál sem banka stöðugt upp á óháð Borgarlínunni.

Ég nefni Flugvöllinn, Borgarlínuna og Miklubraut í stokk sem eru mál sem ekki verða leyst á næsta kjörtímabili.

Flugvöllurinn.

Fólk er sammála því að flugvöllurinn er umhverfislega og skipulagslega óþægilegur þar sem hann er í Vatnsmýrinni og flestir vilja að hann fari hygg ég.

En vandinn er sá að hann er nauðsynlegur og ef hann verður lagður af þarf samkvæmt sérfræðingum að ráðast í að leggja nýjan flugvöll í nágrenni höfuðborgarsvæðisins. Þar eru men að tala um fjárfestingu upp á eina 140-200  milljarða. (Samkv. Áfangaskýrslu um framtíð Reykjavíkurflugvallar frá því 2017). Þessir fjármunir mundu duga fyrir Borgarlínunni  og Nýjum Landspítala, Sundabraut, Milkubraut í stokk, leysa húsnæðismál flestra þeirra sem eru í húsnæðishraki og sjálfsagt margt fleira.  

Spurningi er, hvaðan þessir peningar eiga að koma? Líklegast og eðlilegast er að þeir komi að einhverjum hluta og sennilega mestum frá þeim sem vilja byggja í Vatnsmýrinni. Þá mun kostnaður við lögn nýs flugvallar leggjast að hluta ofan á byggingakostnað í Vatnsmýrinni sem menn álíta að verði mikill vegna jarðvegsins í mýrinni. Þetta mun hafa áhrif til mikillar hækkunnar fasteigna á öllu svæðinu.

Að mínu mati getur flugvöllurinn í Vatnsmýrinni varla verið kosningamál fyrr en búið er að svara spurningunni um hvert eigi að flytja hann og hvaðan peningarnir til að byggja nýjan flugvöll eiga að koma.

Myndin að ofan er af verðlaunatillögu vegna byggðar í Vatnsmýri.

Borgarlínan.

Ég held að flestir sem kynnt hafa sér almannaflutninga sjái að hugmyndin um Borgarlínu er skynsamleg og hefði þurft að koma fram miklu fyrr.

Eftir því sem ég best veit kom hún fyrst formlega fram fyrir fjórum árum í AR2010-2030 þegar Reykjavík var breytt úr bílaborg í borg fyrir fólk. Í skipulaginu var lögð fram hugmynd um Borgarlínu sem ganga átti frá Vesturbugt austur að Ártúnshöfða. Það er svona 6-7 km leið sem væri líklega á færi borgarsjóðs að standa undir.

Borgarlínan í því umfangi sem kynnt hefur verið er vanreifuð og ekki tilbúin til þess að láta kjósa um. Þetta á alls ekki að vera kosningamál. Þessi hugmynd er þess eðlis að hana þarf að vinna af víðsýni og horfa til langrar framtíðar. Byrja á að taka frá svæði fyrir línuna og koma henni svo upp þegar þörf er fyrir hana og rektrargrundvöllur er tryggður.

Borgarlínan er í undirbúningi og á góðri siglingu en er á engan hátt tilbúinm til þess að gera hana að kosningamáli.

Ég nefni bara kostnaðinn og rekstrargrundvöllinn sem mér sýnist vera lítið unnið. Talað er um að kílómetirinn muni kosta rúmlega milljarð sem er ótrúlega lág upphæð ef miðað er við svipaðar framkvæmdir erlendis. Borgarskipulaginu þarf líka að breyta til þess að jafna farþegagrunnin í báðar eða allar áttir og treysta þannig farþegagrunninn.

Það er vissulega margs að gæta áður en Borgarlínan verður lögð í mat kjósenda í því umfangi sem nú er verið að kynna. Eins og staðan er nú er varla hægt að hafna henni eða styðja þó sjálfsagt sé að skoða málið og gera ráð fyrir henni þegar fram í sækir, styðja hana en útiloka ekki.

Myndin að ofan er af sérlega fallegri borgarlínu i Grenoble i Frakklandi.

Miklabraut í stokk.

Miklabraut í stokk er dæmigert upphlaup í hita baráttunnar í aðdraganda kosninga. Stokkurinn var tekinn út af aðalskipulagsuppdrættinum fyrir 4 árum þegar borginni var breytt úr bílaborg í borg fyrir fólk.  Nú er stokkurinn orðinn eitt helsta baráttumál í borgarstjórnarkosningunum. Málið virðist fullkomlega vanreifað og á engan hátt tilbúið til þess að kjósendur geti tekið upplýsta ákvörðun um málið.

Spurningar á borð við hvert eigi að beina umferðini í þau 6-8 ár sem á framkvæmdum stendur. Samkvæmt upplýsingum sem komu fram í morgunútvarpi RUV fyrir skömmu er áætlað að göngin verði 1.700 metrar að lengd og 20 metrar á breidd og það þurfi að grafa um 10 metra niður í jörðina vegna framkvæmdanna. Ef þetta er svona þarf líklega að fjarlægja 510.000 rúmmetra frá svæðinu og 170.000 rúmmetra til baka. Þetta eru nokkur tugir þúsund bílfarmar af stærstu gerð. 

Gatnamót Kringlumýrarbrautar og Miklubrautar verða í uppnámi í áraraðir. Gatnamót Snorrabrautar, Hringbrautar, Bústaðavegar og Miklubrautar verða í uppnámi ef marka má fyruirhugaðar áætlanir. Svo er það aðgengi að Landspítalanum sem verður “lífshættulegt” svo maður noti þekkt tungutak í þeirri umræðu.

Líklegt er að nauðsynlegt verði að setja Öskjuhlíðargöng og Holtsgöng aftur inn  aðalskipulagið og grafa þau áður en ráðist verður í þessa framkvæmd og gera borgina þannig aftur að bílaborg.

Í fryriliggjandi á ætlunum er gert ráð fyrir 66.000 fermetrum af verslun og þjónustu á jarðhæð borgargötunnar sem þarna á að vera. Er þörf fyrir svona mikið af þessari gerð húsnæðis til viðbótar því sem er í undirbúningi annarsstaðar? Ég nefni við Hafnartorg, Suðurlansbraut í Laugardal, Skeifu, Kringlu og víðar. Ég held ekki. Svo ber að hafa í huga að þörf fyrir svona húsnæði á hvern íbúa mun líklega fara hratt minnkandi á komandi árum. Fólk er þegar farið að kaupa í matinn í netverslunim svo maður nefni ekki ýmislegt annað.

Miklabraut er þriðja dæmið sem tekið er um framkvæmdir og áætlanir sem eru enn á því stigi að það er ekki hægt að ætlast til þess að kjósendur geti myndað sér skoðun á málinu og tekið afstöðu. Það má samt ekki skilja mig svo að ég  sé mótfallin því að gera Miklubraut að vistlegri borgargötu. Þvert á móti. Ég held hinsvegar að það þurfi að vinna málið meira áður en lengra er haldið og þetta gert að kosningamáli.

Myndin að ofan er af nýrri tillögu umMiklubraut í stokk.

+++

Af nógu öðru er að taka.

Það er af nægum öðrum aðkallandi álitamálum að taka og gera að kosningamáli. Ég nefni málefni leik- og grunnskóla, fjármál, skipulagsmál, húsnæðismál og jafnvel samgöngumál að hluta. Mál sem má og þarf að leysa á næsta kjörtímabili.

Svo eru það auðvitað öll gömlu kosningaloforðin frá síðustu kosningum sem af ýmsum ástæðum ekki tókst að efna á síðasta kjörtímabili.

Leyfum sérfræðingum að vinna sína vinnu við stóru málin og kjósendum að fylgjast með framvindunni þar til lendingu er náð. Ekki leggja réttinn hálf eldaðan eða hráan á borð kjósenda. Ekkert af þeim stórmálum sem að ofan eru nefnd er komið á það stig að t.a.m. ég geti tekið upplýsta ákvörðun um þau á grunvelli þeirra upplýsinga sem fyrir liggja.