![2191113893_7928cd73ae[1]](http://blog.dv.is/wp-content/uploads/sites/58/2010/03/2191113893_7928cd73ae1.jpg "2191113893_7928cd73ae[1]")
„Maðurinn finnur það sem hann leitar að, og sá sem trúir á draug finnur draug“, sagði Halldór Laxness í Sjálfstæðu fólki. Það fólk sem trúir því að þörf sé fyrir það verður ómissandi. Arkitektar sem ekki trúa því að þeir fái vinnu fá hana ekki. Sjálfsmynd arkitekta er í rusli. Því þarf að breyta. Markaðir fyrir arkitekta eru nægir. Það þarf aðeins að finna þá og aðlaga þjónustuna kröfum þeirra. Nú er staða stéttarinnar slæm og því er haldið fram að það sé milli 80 og 90% atvinnuleysi meðal arkitekta ef frá eru taldir þeir sem starfa hjá ríki og sveitarfélögum. Tækifæri sem var að finna í LSH glötuðust. Nú er að leita annarsstaðar.
Hilmar Þór Björnsson arkitekt
Takk fyrir þetta flotta kvót.
Árni ! Arkitektúr er að búa til óvistlegt umhverfi.
ég veit ekki að hverju arkitektar á íslandi hafa verið að leita, vonandi hafa þeir fundið það og geta snúið sér að einhverri alvöru. íslenskur arkitektúr er alls ekki framúrskarandi né þá á heimsmælikvarða, íslenskur arkitektúr er fastur í eklektískum skorðum fjölstefnunnar það var ekki góður arkitektúr á 19. öld og er það ekki enn.
það er gaman að á íslandi séu líklega fallegustu byggingarnar annars vegar söluskálar og hins vegar skólphreinsistöðvar. hvortveggja lítilfjörlegar byggingar að því virðist, þar virðist þó arkitektúrinn fá frelsi frá fagurfræðilegum kröfum sem oft á tíðum einkennast af þjóðerniskennd og ættjarðarást. hvortveggja virðist vera útlistkrafa þegar hannaðar eru byggingar, tónlistarhúsið notast við stuðlaberg, listaháskólinn ætlaði að nota íslenskt handverk svo tekin séu dæmi. á sama tíma má varla minnast á byggingar guðjóns samúels því þær eru svo fullar að þjóðerniskennd sem í grunnin er þó lítið annað en alþjóðlegur byggingarstíll þess tíma sem þær voru byggðar.
að lokum þakka ég fyrir frábært blogg og löngu tímabært.
Það er hvergi minnst á arkitekta í Íslendingasögunum. Það hefur verið okkar vandamál frá upphafi. Þjóðarsálin hefur sín viðmið. Hvort við þurfum að uppfylla einhverjar kröfur umfram þarfir hellisbúans hefur alltaf verið vakandi spurning og vafamál talið hvort nokkur þörf sé á því, svo fremi sem hönnunarfyrirbrigði frá Philippe Starck væri að finna í viðkomandi híbýlum.
En arkitektar hafa einnig verið hluti af uppbroti og framförum samanber pólitíska, menningarlega, listræna og heilsufarslega hugsjón fúnksjónalistanna á 2. og 3. áratug 20. aldar – og ákveðinn árangur í framhaldi af því. Þar var brotist út úr arfi og oki aldanna í hugsun, listum, híbýlaháttum og menningu í víðum skilningi. En arkitektar voru einnig þátttakendur í niðurbroti hinnar hefðbundnu bæjarmyndar íslenskra kaupstaða í nafni nútímalgegra skipulagshátta sem voru bein afleiðing af fúnksjónalismanum. Afglöp þeirra eru þó léttvæg í samanburði við síðustu afrek í þeim hernaði gegn landi og þjóð sem fram fór á Austurlandi á síðasta áratug.
Þetta átti reyndar að verða uppbyggilegt og jákvætt – en veruleikinn verður ekki umflúinn.
Hvernig stendur á því að svo fáir taka hér til máls, spyr maður sem á erfitt með að skilja arkitektastéttina. Er það doði, uppgjöf, lamandi tilvistarkreppa, sundurlyndi…, ástæðurnar eru sjálfsagt margar – gott væri nú samt að menn hygðu að uppbyggilegum úrlausnum.
Höldum áfram þrýstingnum á LSH um að margir hönnuðir/höfundar komi að hönnun bygginga að lokinni skipulagssamkeppni…….vegna nauðsynlegrar fjölbreytni.
Góður
Stuttorður
Beittur
Og Halldór stendur fyrir sínu.