Kolbrún Bergþórsdóttir, Davíð Oddsson (leiðarahöfundur 16/2), Árni Johnsen og jafnvel Eygló Harðardóttir halda fram þeirri bernsku afstöðu til tjáningafrelsis að í skjóli þess megi hrauna yfir viðkvæma minnihlutahópa á grundvelli uppruna þeirra, kynferðis eða kynhneigðar, trúar eða annars slíks. Menn hafi t.d. frelsi til þess að halda því fram á opinberum vettvangi að líf tiltekinna minnihlutahópa sé ekkert annað en villa, mistök, synd og sóðaskapur. Líka líf unglingsins sem er uppgötva kynhneigð sína? Þau halda því fram að menn hafi einhvers konar frelsi til að leggjast þannig á aðra og útsetja þá þannig fyrir fyrlitningu og ofbeldi. Þetta sjónarmið afgreiddu menn sem ógilt með mannréttindasáttmálum um miðbik síðustu aldar. Þá tóku menn höndum saman um það að ekki mætti hrauna yfir fólk eða hópa á grundvelli þess sem manneskjunni væri áskapað. Tjáningafrelsi, er hugmyndin, snýst upp í andhverfu sínu og varnar öðrum máls, ef það er notað til þess að útbreiða þá hugmynd að einn hópur í samfélaginu sé öðrum óæðri. Það er kallaður hatursáróður og stjórnarskrár, lög og mannréttindasáttmálar vernda minnihlutahópa gegn slíku og það er mikilvægur þáttur í því að þeir hópar hafi rödd, tjáningafrelsi. Um þetta sameinast menn í kjölfar þess að vissir minnihlutahópar töldust allt að því réttdræpir eftir aldalanga einföldun á því tjáningarfrelsi hvers mynd fólk uppá Íslandi (fjarri heimsins glaumi) er nú að tjá.
Á sama hátt og frelsi til að takast á felur ekki sér frelsi til að sparka í liggjandi mann felur tjáningafrelsi ekki í sér að ráðast megi að viðkvæmum minnihlutahópum,vega að manngildi þeirra. Við erum komin þetta langt og eigum að verja ÞETTA tjáningarfrelsi, ekki tjáningafrelsi ofbeldisins, böðulsins.
En leiðir þetta ekki til fasisma spyr einhver? Hreint ekki. Línan er dregin í sandinn. Um er að ræða ákveðin siðleg mörk vel formuð í mannréttindasáttmálum. Óháðir dómstólar skera úr. Þetta er eitt helsta bakbein siðaðs samfélags sem ætlar sér ekki að verða fasisma að bráð.
Mikið hefði það verið skynsamlegra að kæra Snorra fyrir hegningarlagabrot í stað þess að færa honum 6 mánaða launað leyfi og hóta honum brottrekstri sem líklega myndi baka Akureyrarbæ skaðabótaskyldu. Við berjumst ekki gegn fordómum með því að dæla fé í hina fordómsfullu.
Algerlega hárrétt hjá Baldri og því miður erum við íslendingar alltof ómeðvituð um þessi grundvallar mannréttindi okkar allra sem í þessum takmörkunum á málferlsinu felast. ÞAð á enginn rétt á að vera Bullý og nýðast á öðrum grundvelli þess sem fólk getur engu um breytt og þá hvorki í orði eða æði.
Bullýismi er bannaður!
amen bróðir baldur!
einn punktur sem ég velti fyrir mér og snýr að tjáningarfrelsi, er einhver að banna manninum að tjá sig? er verið að skerða tjánigarfrelsi kennarans með því að gefa honum kost á að láta af orðræðunni?
„maðurinn hefur ekki verið kærður“ og „akureyrarbær hefur ekki refsivald“ orgar tjáningarfrelsisgrátkórinn, aðrir leggjast á það plan að ata baldur auri og gera honum upp skoðanir, en punktur baldurs stendur enn: mönnum leyfist ekki að ráðast á hópa fólks með hatri og ofstæki.
Má þá ekki kalla svart fólk niggara? segja að feitir séu ver gefnir en grannir? ljóshærðar konur séu heimskari en dökkhærðar og rauðhærðar graðari en aðrar?
Fatlaðir eru náttúrlega bara baggi á þjóðfélaginu eins og gamla fólkið og Snorri í Betel er í raun bara kynlífsfíkill, sem er spældur að hommarnir vilji hann ekki?
Má þetta ekki alveg?
Málfrelsi takk – umfram allt er það ekki?