Kolbrún Bergþórsdóttir, Davíð Oddsson (leiðarahöfundur 16/2), Árni Johnsen og jafnvel Eygló Harðardóttir halda fram þeirri bernsku afstöðu til tjáningafrelsis að í skjóli þess megi hrauna yfir viðkvæma minnihlutahópa á grundvelli uppruna þeirra, kynferðis eða kynhneigðar, trúar eða annars slíks. Menn hafi t.d. frelsi til þess að halda því fram á opinberum vettvangi að líf tiltekinna minnihlutahópa sé ekkert annað en villa, mistök, synd og sóðaskapur. Líka líf unglingsins sem er uppgötva kynhneigð sína? Þau halda því fram að menn hafi einhvers konar frelsi til að leggjast þannig á aðra og útsetja þá þannig fyrir fyrlitningu og ofbeldi. Þetta sjónarmið afgreiddu menn sem ógilt með mannréttindasáttmálum um miðbik síðustu aldar. Þá tóku menn höndum saman um það að ekki mætti hrauna yfir fólk eða hópa á grundvelli þess sem manneskjunni væri áskapað. Tjáningafrelsi, er hugmyndin, snýst upp í andhverfu sínu og varnar öðrum máls, ef það er notað til þess að útbreiða þá hugmynd að einn hópur í samfélaginu sé öðrum óæðri. Það er kallaður hatursáróður og stjórnarskrár, lög og mannréttindasáttmálar vernda minnihlutahópa gegn slíku og það er mikilvægur þáttur í því að þeir hópar hafi rödd, tjáningafrelsi. Um þetta sameinast menn í kjölfar þess að vissir minnihlutahópar töldust allt að því réttdræpir eftir aldalanga einföldun á því tjáningarfrelsi hvers mynd fólk uppá Íslandi (fjarri heimsins glaumi) er nú að tjá.
Á sama hátt og frelsi til að takast á felur ekki sér frelsi til að sparka í liggjandi mann felur tjáningafrelsi ekki í sér að ráðast megi að viðkvæmum minnihlutahópum,vega að manngildi þeirra. Við erum komin þetta langt og eigum að verja ÞETTA tjáningarfrelsi, ekki tjáningafrelsi ofbeldisins, böðulsins.
En leiðir þetta ekki til fasisma spyr einhver? Hreint ekki. Línan er dregin í sandinn. Um er að ræða ákveðin siðleg mörk vel formuð í mannréttindasáttmálum. Óháðir dómstólar skera úr. Þetta er eitt helsta bakbein siðaðs samfélags sem ætlar sér ekki að verða fasisma að bráð.
Life Without God
An Interview with Tim Prowse
http://www.samharris.org/blog/item/life-without-god
Stuttur kafli úr viðtalinu.
„I discovered theologians, philosophers and authors I never knew existed. I found their questions stimulating but their answers often unsatisfying. For example, the Bible is rife with vileness evidenced by stories of sexual exploitation, mass murder and arbitrary mayhem. How do we harmonize this fact with the conception of an all-loving, all-knowing God? While many have undertaken to answer this question even in erudite fashion, I found their answers lacking. Once I concluded that the Bible was a thoroughly human product and the God it purports does not exist, other church teachings, such as communion and baptism, unraveled rather quickly. To quote Nietzsche, I was seeing through a different “perspective” – a perspective based on critical thinking, reason and deduction. By honing these skills over time, reason and critical thinking became my primary tools and faith quickly diminished. Ultimately, these tools led to the undoing of my faith rather than the strengthening of it.“
Í frétt af dv.is stendur:
„Mannréttindadómstóll Evrópu hefur komist að þeirri niðurstöðu að sænskur dómstóll mátti dæma fjóra unga karlmenn fyrir að dreifa bæklingum sem töldust vera fullir af hatursáróðri gegn samkynhneigðum. Mennirnir dreifðu bæklingum í menntaskóla, en hafa alla tíð sagt að ekki hafi verið meiningin að dreifa áróðri heldur skapa umræðu um málið. Sænskur dómstóll var á öðru máli og voru mennirnir dæmdir fyrir að dreifa hatursáróðri og hefur Mannréttindadómstóllinn nú komist að þeirri niðurstöðu að hatursáróður í garð samkynhneigðra er brot á mannréttindum. Hann sé ekki varinn af tjáningarfrelsi eða málfrelsi.“
Nú er Snorri að vitna í biblíuna, sama hvernig menn vilja svo túlka þann texta sem þar er. Við hljótum því að velta fyrir okkur stöðu þessa rits í samfélaginu, því vissulega má færa rök fyrir því að það sé uppfullt af hatursáróðri gegn samkynhneigðum, svo ekki sé minnst á aðra minnihlutahópa, sem og konur.
Ég held það sé hollt og gott að opna þessa umræðu og hafa þar allt undir, líka rit á borð við biblíuna.
Þetta Sænska krata-réttarkerfi sem og krata-mannréttindadómstóll Evrópu er stórvarasöm fyrirbrigði.
Aldrei hafa þessir dómstólar dæmt t.d. gegn öfgasinnuðum múslímum sem dreifa hatursáróðri um samkynhneigða, Vestræna menningu, kristni eða gyðinga.
Í þessum tilvikum láta þessi krata-fyrirbrigði sem að þetta eigi sér ekki stað eða segja að þetta séu lífsskoðanir og trúarbrögð minnihluta sem eigi að virða.
Svona er nú „berörungangst“ hjá þessum svokölluðu vörðum réttinda og frelsis.
Einar& Eva. Það þarf ekki snillinga til að lesa í skoðanir mínar eftir pistil minn en ég túlka í honum viðurkennd mannréttindaviðhorf. Ég er forviða á því hvað þessi vihorf eru nýstárleg fyrir,marga og knýr þá til að leita útgönguleiða.