Eg sé hjá Agli Helga og Vilhjálmi Erni Vilhjálmsyni að Wiesenthal stofnunin hefur ritað Páli Magnússyni bréf og krafist þess að Passíusálmarnir væru ekki lesnir í útvarp því að þeir væru uppfullir af gyðingahatri. Sem er alveg rétt. Hallgrímur leggr það upp þannig að Gyðingar hafi drepið Jesú og komandi kynslóðum muni hefnast fyrir. Og auðvitað skilar þetta sér í fordómum. Þeir sem efast um það minna mig á þöngulhausa sem halda því fram að auglýsingar hafi ekki áhrif.
Það er svo aftur annð mál að bôkmenntir 17. 18. og 19. Aldar eru sneisafular af kynþáttafordómum enda var akurinn fyrir Hitler rækilega plægður á þessum árum. Við getum ekki afneitað þessum bókmenntarfi sem er snar hluti af okkur sjálfum en eigum alltaf eins og alltaf þegar við sjáum eitthvað ljótt að vara börn við. Og sem betur fer sakar það börn ekki mikið sem sagt er á Rás 1 eftir 10. Hlustendur flestir á hinum endanum og stimpl a sig óðum út.
Atugasemdir Wiesental stofnunrinnar eru samt þess virði að á þær sé hlutað. Allt í kringum okkur hoppa nýnasistar úr örmum sögulausra mæðra og plægja akurinn fyrir framtíð mannhaturs.
En ég sé engin rök fyrir að halda upp á þetta sem eitthvert listaverk
Eigum við núna að fara að rökræða listir? Hver vill taka að sér að setja allt draslið, smekklegt og ósmekklegt sem það kann að vera, upp í jöfnur fyrir gáfumennin?
Textinn segir ekkert um að gyðingar séu bölvaðir.
Þú verður að lesa textann ef þú ætlar þér að greina hann.
Sagt er að gyðingarnir hafi kallað yfir sig blóðhefnd á sig og afkomendur sína. Ljóðmælandi lýsir því svo á mjög hlutlausan hátt að þetta hafi orðið að áhrínisorðum. Lærdómurinn er sá að láta ekki í hamslausri æsing orðin taka af sér ráðin.
Að leggja þetta út sem gyðingahatur er í bestafalli barnalegt.
Það sem stendur í Passíusálmunum er það sem stendur í Biblíunni.
Prestar eru vanir að vitna í Biblíuna.
Séra Hallgrímur gerir það í sálmunum.
Sumum finnst Passíusálmarnir ekki nógu góðir til þess að vera lesnir í útvarp.
Öðrum finnst þeir nógu góðir til þess.
Þess vegna eru þeir lesnir í útvarp.