Í upphafi var kirkjan þar sem tveir kristnir menn komu saman.  Í  ritningunni segir „……látið sjálfir uppbyggjast sem lifandi steinar í andlegt hús“  Þannig er byggingarefnið ekki timbur, steinar  eða steinsteypa heldur mannlífið og fólkið  sem er   „….musteri Guðs“.

Það er ekki húsið sem er musteri Guðs, heldur mannlífið.  Það má kannski segja að samkvæmt þesssu er það misskilningur að byggja kirkjur.

En kirkjur eru byggðar og verkefni kirkjusmiðanna er að skapa upphafið heilagt rými fyrir Guð og fólk.  Þetta tekst stundum en ekki næstum því alltaf.

Í kirkju sem teiknuð er af Jörn Utzon hefur þetta tekist.  Það er sóknarkirkja í Bagsværd norðan Kaupmannahafnar sem vígð var árið 1976.  Í Bagsværd hafði ekki verið kirkja síðan á  sautjándu öld. Allir sem koma í kirkjuna finna strax fyrir mikilfenglegu andrúmi sem þarna er í þessu andans húsi. Þetta er upphafið rými sem gefur gestinum tilfinningu fyrir heilagleika og fær hann til þess að losa úr huga sér hugsanir frá veraldlegum hversdagsleika.

Eins og í upphafi var sagt þá er kirkjan sóknarbörnin, ekki húsið.  Prestarnir eru þjónar sóknarbarnanna og Guðs, ekki stofnunarinnar eða hússins,  þó svo virðist á stundum.

Nú þegar íslenska kirkjan er í kreppu þurfa prestarnir að sinna sóknarbörnum sínum í grasrótinni, þ.e.a.s. kirkjunni, samkvæmt ritningunni.  En það gera þeir ekki á þessum erfiðu tímum.  Spurt er hvort þeir séu að svíkja söfnuðinn og kirkjuna með aðgerðarleysi sínu?  Þeir sitja  í musterunum og láta sanngjarna reiði bitna á  alsaklausum manni,  sitjandi biskup.  Prestarnir jafnvel styðja og klappa upp ósanngjarnar árásir á þjóðkirkjuna og biskup.  Þeir horfa  aðgerðarlausir á að skiljanleg reiði fólks  er beint að einstaklingi sem ekkert hefur til sakar unnið annað en að vista ekki  bréf eins og verklagsreglur segja til um.

Kirkjunnar þjónar eiga að breyta í samræmi við boðunina og góða siði.  Prestarnir eiga að hjálpa  söfnuðinum til að fá útrás fyrir reiði sína og beina henni í skynsamlega átt.  Skipuleggja síðan fyrirgefningarferli.  Prestar eru sérfræðingar í huggun og fyrirgefningu.

Að draga sitjandi biskup niður með Ólafi Skúlasyni er ósanngjarnt, ósmekklegt og á engan hátt sæmandi að spyrða athafnir þessara tveggja manna saman eins og gert er.  Að tala jöfnum höndum um glæpi Ólafs og hugsanleg mistök sitjandi biskups er ósmekklegt og ljótt.  Að prestar skuli láta þetta átölulaust og bregðast ekki til varnar er auðvitað villimansleg hegðun svipuð og tíðkaðist á hinum myrku miðöldum þegar galdrabrennnur áttu sér stað.  Þetta minnir á þegar öskrandi alþýðan heimtaði  blóraböggul sem var líflátinn til þess að ró færðist yfir þjóðfélagið.  Er þetta ekki úrelt aðferð til að skapa frið um mál?

Ég skil ekki fálæti presta og finnst þeir bregðast boðuninni um umburðalyndi og fyrirgefningu.  Sóknarbörnunum líður illa vegna þessa meðan prestarnir sitja eins og í Hruninu aðgerðarlausir og máttlausir með hendur í skauti og bíða þess sem verða vill.

Í stað þess að velta fyrir sér hvernig á því geti staðið að fyrrverandi biskup hafi komst til metorða, var klappaður upp og tókst að blekkja alla þjóðin horfa prestarnir aðgerðarlausir á þegar grafin er gjá milli kirkju og þjóðar.  Þeir  taka sumir jafnvel þátt í greftrinum.

Prestarnir fljóta eins og korktappar ofaná almenningsálitinu og skortir alla festu þjóðkirkjunni til varnar og sóknarbörnum til huggunnar og heilla.

Eru kirkjunnar menn kirkjunni verstir?

Þetta var útúrdúr sem samt tengist efninu sem er Kirkja.  Kirkjan er þar sem tveir kristir menn koma saman,  kirkjan er söfnuðurinn.

Kirkjubyggingin í Bagsværd var fyrsta verk Utzon eftir að hann sneri til baka frá Sydney þar sem hann vann að Operuhúsinu. Kirkjan var í byggingu frá árinu 1968-1976.  Kirkjubyggingar eru eitthvað það alskemmtilegasta verkefni sem arkitekt er fengið í hendur og kemur þar margt til.  Það þekki ég sjálfur.

Frumskissa Utzon þar sem hann leggur fram sína skýru sýn á aðalrými kirkjunnar. Himininn, sjóndeildarhringurinn og krossinn.

Grunnmynd og snið. Á grunnmyndinni má sjá hvað hið klassíska heilaga rými er lítill hluti kirkjunnar. Enda eru hefðbundnar athafnir nú á dögum aðeins brot kirkjustarfsins.

Gengið er inn kirkjuna til austurs beint að altari

Loftið leiðir hugan að kúmulus skýjabólstrum og himninum

Útlit kirkjunnar er umdeil. það virkar veraldlegt. minnir kannski á iðnaðarbyggingu. Þegar inn er komið er andstaðan mikil…og áhrifamikil.

Hliðarbirta um mikla þakglugga er áberandi þegar inn er komið

Jörgen Utzon lést 90 ára gamall árið 2009