Hrunið sýndi fram á mikilvægi þess að taka til í íslenskri stjórnsýslu, betrumbæta löggjöf og taka upp fagleg vinnubrögð. Aðildarferlið að ESB ætti að styrkja okkur á öllum þessum sviðum. Það ferli ætti að leiða til þess að vinnubrögð okkar og regluverk færist í áttina að því sem er með nágrannaþjóðum og þá hefur strax mikið áunnist. Aðild yrði síðan til að styrkja okkur á komandi tíð bæði í efnislegu tilliti og félagslegu. En það er önnur saga.
Te-he. Og hvernig ætti þetta að gagna okkur?
Ekki er ESB-aðild að gagnast Grikkjum eða Írum, hvað þá Ítölum, Portúgölum og Spánverjum, eða þá Búlgörum, Ungverjum eða Rúmenum.
Hver er sinnar gæfu smiður.
Guð hjálpar þeim sem hjálpa sér sjálfir.
Við getum sjálf bjargað okkur og komið okkur út úr þessu rugli og eymd.
All sem þarf til þess að pólitískur vilji. En þennan vilja hafa núverandi stjórnvöld bara ekki, og því sitjum við föst í ruglinu sem hófst haustið 2008.
Núverandi stjórnvöld líta bara til ESB eins og ESB sé einhver mæðrastyrksnefnd eða ein allsherjar hjálparstofnun sem reddi hér öllu.
Á meðan þessi afstaða ríkir hjá stjórnvöldum, verðum áfram í sömu hjólförunum.
ESB-aðild bjargar ekki neinu.
Hvernig komst Hannes framhjá kæfuvörninni?????
Aðildarferlið hefur a.m.k. enn ekki hjálpað Íslendingum.
Eða getur Baldur bent á dæmi þess?
Ég fæ ekki séð þau dæmi og þykir því fullyrðingin í meira lagi vafasöm.
Voðalegt fákænskurugl er þetta í þér Hannes.
Rósa er nú bara stalkerinn minn.