Það var aldrei talað um Vesturfarana í mínu ungdæmi (1955-1970 var mitt ungdæmi). Ég held að fólk hafi haft tvíbenta afstöðu til þeirra. Annars vegar öfundað þá svolítið fyrir að hafa drifið sig. Hins vegar haft ákveðna skömm á þeim. Það sem gerðist (held ég) að Vesturfararnir voru bældir í menningunni og þar með minningunni.
Síðar komust þeir í svolitla (tímabundna)tízku en það er önnur saga.
Ég held að við höfum sömuleiðis tvíbenta afstöðu til þeiira sem flytja núna. Þeir eru svolítið dáðir en forsmáðir af fleirum sem fólk sem hafi komið sér í (fjárhagslegt) klandur eða fólk sem skorti staðfestu eða ættjarðarást og þess vegna :,,gott að það fór.“ Farið hefur fé betra syndrómið.
Er það ekki yfirleitt ,,besta“ fólkið sem fer. Hugrakkasta, gáfaðasta fólkið, fólk í yngra kantinum? Þeir með þunga afturendann eða heimska hausinn sitja eftir í súpunni?
Það hefur alltaf verið ruslið sem hefur flúið land.
Ástandið er skammarlegt, og þeir sem eftir eru sitja með skömmina.
Ég er ekki sammála Hlyni Þór hér að ofan. Ég held að besta fólkið fari nú.
Unga fólkið, fólkið með bestu menntunina, fólkið með kjarkinn og síðast en ekki síst,– fólkið sem vill ekki búa í svona spilltu og rotnu þjóðfélagi. Sem sagt; heiðarlega fólkið.
Þorsteinn. Þessu er ég ekki sammála. Ég held að það sé ekkert frekar „heiðarlega fólkið“ sem fari, eða það best menntaða. Fólk með alls konar menntun, og enga menntun, er að flytja úr landi. Fólk sem hefur unnið í byggingavinnu hefur t.d flutt. Er það best menntaða fólk landsins?
Það er ekkert einsleitur hópur sem er flytja.
Og svo finnst mér líka spurning, ef það er heiðarlega fólkið sem fer, af hverju er það ekki áfram í landinu og reynir að byggja upp heiðarlegt samfélag með hinum? Eða er eitthvað betra að þetta „frábæra“ heiðarlega fólk fari og komi svo aftur eins og dýrin í Litlu Gulu hænunni eftir að búið er að reisa landið við?