Það er til einföld leið til þess að draga úr hættunni á því að Islamskir öfgaklerkar festi rætur hér. Það má gera þá kröfu að forstöðumaður trúfélags og þar með forstöðumenn mosku hérlendis séu með gráðu í guðfræði frá Háskóla Íslands. Það gæti lífgað mjög guðfræðiskor H.Í. ef þangað sæktu nám auk kristinna, búddar, íslamstrúar, ásatrúarmenn og guðleysingjar ef út í það er farið. Þannig er það í guðfræðideildum heimsins og örugglega nú þegar í einhverju mæli hér. Ef fimm ára háskólanám yrði gert sem skilyrði til að standa fyrir trúfélagi myndi ruglukollunum fækka eða réttara sagt það væri búið að gera heiðarlega tilraun til þess að afrugla þá.
Þetta með innlent háskólanám og moskur er ekkert grín. Þetta hefur verið innleitt t.d. i Svíþjóð og rætt víða.
Sálarfagið er hitt fagið. Pragmatísk hugsun um vélrænan mann.
Hann má móta að vild.
Og þá fær hann allt sem hann vill.
Kannast einhver við að hafa sitt sinn „personal Satan“.
Ugh… mér finnst þetta nú eiginlega hálfgert menntasnobb.
Hins vegar sé ég nú ekki hvaða erindi siðmenntarmenn ættu í guðfræðina, hversu víðsýn, yndisleg og full af manngæsku sem fræðigreinin væri. Það er hægt að reka lífsskoðunarfélag tiltölulega átakalaust án þess að þekkja sérstaklega til trúarbragða ef umrædd lífsskoðun er þeim ótengd.
Bókin hans Dawkins var dæmi hvernig þekkingu er dreift síðan mýtan um Babel.
Er svona erfitt að vera trúlaus að maður þurfi að kvarta yfir því?
Ég er er eins og Satan.
Ég kem ekki án þess að mér sé boðið. Merking þessara orða er undarleg, sem ungir hugar ættu að kynna sér með því að fara í guðfræðina.
Þetta er eina alvöru klassíkíska fagið.
Það er ekki skilyrði að hafa köllun.