Það var yfirfull kirkja þegar ég messaði á sunnudaginn var. Setið í hverju sæti og viðbótarstólar í gangvegi. Það var enginn mættur frá sjónvarpinu. Samt var flutt ágætis pédikun eftir Elísabetu Jóhönnu Eiríksdóttur húsfreyju í Vogsósum í Selvogi. Það var góð prédikun. Jóhanna er sjálfmenntaður, þýsk-íslenskur guðfræðingur, húsfreyja, blómakona, bóndi. Afi hennar þýddi passíusálma Hallgríms á þýsku. Þetta var uppskerumessa. Grænmetisskreyting fyrir altari fyrir framan prestinn (tvöfalt grænmeti við altarið).
Eftir messu voru tónleikar Bjargar Þórahallsdóttur og Elísabetar Waage. Björg saung, Elísabet spilaði á hörpu. Í lok tónleikanna þegar þær stöllur fluttu Ave Maríu, Kaldalóns stífnuðu kirkjugestir upp í hrifningu og aðdáun, himneskur hrollur fór um alla. Lítil börn hættu að gráta, fuglar að tísta, hryglan hvarf úr gamalmennum, brimhljóð hafsins heyrðist ekki meir, útifyrir datt í dúnalogn. Síðan hefur lífið verið hálf bragðdauft. Maður má ekki reyna of mikið of snemma.
Falleg frásögn. Það sem líklega hefur klikkað: Að boða Sjónvarpið á staðinn (sumir prelátar aðrir hafa ekki klikkað á því undanfarið að boða fjölmiðla í messu).
Óttalega ertu barnalegur, sagði gamli maðurinn, þegar heimskulega var spurt að hans mati. Yfirfull kirkja, setið í hverju sæti, aukastólar í gangvegi, frábær ræða og himneskir tónar. Fréttamenn hafa ekki áhuga á svona jákvæðum fréttum þótt himneskar séu.
Ef hins vegar klerkurinn hefði í ræðu sinni tekið biskupinn til bæna, sagt eitthvað ljótt um fjölmiðla, sent Guðríðarkirkju prestinum tóninn, stigið í hempuna og fallið fram eða skjöplast á hinu heilaga orði, organistinn slegið feilnótu, fáeinar hræður sótt messuna og þær gert hróp að prestinum, þá hefðu fjölmiðlarnir tekið við sér. Þannig gerast nú kaupin á eyrinni og sr. Baldur verður bara að taka því með mannsbrag. Annað er barnaskapur.
Gaman að heyra um góða kirkjusókn í minni gömlu sóknarkirkju. Smáleiðrétting: Vogsósar eru í (ekki við) Selvogi.
Rétt hjá Guðmundi. Séra Eiríkur í Vogsósum, svo að kunnur maður sé nefndur, var vissulega prestur í Selvogi og þjónaði þar sinni ágætu kirkju. Gaman þætti mér, nánast trúlausum manninum en þeim mun ríkari að sögulegum áhuga, ef prestar legðu enn meiri áherslu á söfnun heimilda um sóknir, kirkjur og hvaðeina …