Spámenn Gamla Testamentisins horfðu fram á veginn og spáðu fyrir um Messías. Hefðu þeir horft til baka, inn í fortíðina þá hefði Kristindómur aldrei orðið annað en Gyðingdómur, staðnað við boðorðin 10 og brottförina frá Egyptalandi. Jenis av Rana, Snorri í Betel og aðrir slíkir eru fastir í gömlum kreddum, horfa til baka, það vantar í þá spámanninn. Þeir átta sig ekki á því að jafnframt því að móta menninguna mótar menningin Krist. Það má segja að kreddufestan sé tilraun til þess að halda Kristi á krossinum, halda honum dauðum, skiljann eftir, látann ekki lifa.
Balzac
Er semsagt ýmindaði vinur þinn sterkari en raunverulegi „vinur minn“
Dawkins er ekki upphaf og endir alls sem skynsamt fólk hefur út á trú að setja
Almenn vísindi hafa saxað á fullyrðingar kirkjunar mönnum með sönnunum úr raunheimum í um 500 ár – þangað til núna stendur ekkert eftir nema barnatrúarhjal sem stendur á rökum sem eru í hnotskurn „mér fynnst það bara“
Ekkert stendur eftir nema það
Mótar menningin krist?
Ja hérna, þetta þykir mér frumleg kenning.
Mótar menningin þá ekki líka guð?
Það hlýtur að vera því kristur og guð og heilagur andi er eitt ogn hið sama, að því er þessi undarlegu „fræði“ halda fram.
Eru mennirnir sumsé farnir að móta skaparann?
Er hið skapaða tekið að móta það sem skapaði?
Rugl.
Einstrengingur er þetta, mín kæra systir í Kristi.
Guðdómurinn er leyndardómur.
Við afhjúpum hann ekki allan í einu.
Móttökuskilyrðin móta skilning okkar á honum.
Það voru harla góð í Jerúsalem fyrir 2000 árum.
Við erum enn að vinna úr því sem við tókum á móti þá.
Þau voru harla góð . . .
vildi ég sagt hafa.