Að mínum dómi vanmeta Íslendingar Evrópuákvæðið sem bannar að mismuna fólki eftir þjóðerni eða ríkisfangi. Mörgum finnst þetta eitthvað sem hægt er að rífast um og sleppa með. Mín reynsla er sú að ákvæði af þessu tagi hafi miklu meiri vikt á meginlandi Evrópu en í umræðunni hér. Þar taka menn slík ákvæði alvarlega. þau er að finna ekki bara í ákvæðum ESB og Evrópska efnahagssvæðisins heldur eru líka kjarnaatriði í Mannréttindasáttmála Evrópu og Mannréttindasáttmála Sameinu Þjóðanna og raunar í öllum sáttmálum og raunar löggjöf allra ríkja okkar heimssvæðis þ.m.t. Íslands og eru í stjórnarskrá. Að miklar líkur sé á því að við sleppum fyrir horn í þessu tilliti komi til dómsmáls er að minu viti innistæðulaus bjartsýni. Skiptir engu að mínu viti þó að hér hafi að dómi stjórnvalda verið um nauðsynlegar efnahagsaðgerðir að ræða á erfiðum tímum. Þetta enn ein röksemd mín fyrir jáinu, en þær eru raunar fjöldamargar ekki síst þær að íslensk stjórnvöld hafa margsinnis lýst því yfir að við ætlum að standa við okkar og í fyrirliggjandi samningi er byggt á því að þjóðirnar þrjár skipti með sér byrðunum. Það er svo Íslendinga að sækja peninganna í hendur mannanna sem gleymdist að hafa eftirlit með og voru valdir í einkavæðingaferlinu til að eiga Landsbankann.
Ég hef lengi haft íslendinga grunaða um að skilja ekki hugtakið „Allir“, hentar betur í klíkusamfélagi að nota frekar hugtakið „Sumir“.
Er ekki möguleiki að báðir aðilar tapi ef Icesave fer í dóm. Að Íslendingar verði að borga vegna brota á jafnræðisreglu, en að innistæðutryggingakerfið standist ekki.
Verndin sem íslenskir innistæðueigendur fengu var hluti af aðgerðapakka sem íslenska ríkið gat framkvæmt á sínu yfirráðasvæði en ekki í Bretlandi eða Hollandi. Verkfærin sem ríkið notaði, s.s yfirráð yfir lögeyrinum og gjaldeyrishöft stóðu ekki til boða þar ytra.
Það má raunar ekki gleyma því að um leið og íslenskir innistæðueigendur fengu kónutölu innistæðu sinnar tryggða þá var þeim um leið bannað að fara með peningana sína úr landi þótt betri ávöxtun eða meira öryggi væri í boði annarstaðar. Hvað ætli margir breskir og hollenskir innistæðueigendur hefðu kært sig um slíka viðbótarvernd? Munum að stærsta verndarráðstöfunin, breytt kröfuröð, kom öllum innistæðueigendum til góða.
Að lokum verð ég að benda á að ef einhver ástæða er til að óttast málssóknir vegna mismununar þá erum við í vandræðum hvað sem líður Icesave-samningi því hér á landi voru innistæður lögaðila líka verndaðar á meðan að bresk og hollensk stjórnvöld greiddu aðeins út innistæður einstaklinga (og í Hollandi var þak).
Ef þetta er rétt mat þá er fráleitt að samþykkja 674 ma Icesave klafann. Icesave III samningurinn útilokar alls ekki lögsóknir á grunni mismunar. Þetta er ein af ástæðunum fyrir kröfum B & H fyrir ríkisábyrgðinni. Með „Já“ þá verða 674 ma að forgangskröfu, sama hvað fer hugsanlega úrskeiðis hjá okkur.
Ósmekklegar hótanir ASÍ og SA ásamt yfirgengilega heimskulegum auglýsingum sem sýndu hákarla og fyrrum ráðamenn lýðveldisins munu tryggja naumt nei við Icesave.
Þetta hlýtur að teljast versta auglýsinga- og áróðursherferð seinni tíma.
Svona fer þegar viðvaningar ráða för.