Landsfundur Sjálfstæðisflokksins tekur ákveðna afstöðu með þjóðkirkjunni og hinum kristnu gildum eins og það er orðað. Á sama tíma eru settar stífar reglur í boði Samfylkingar og Besta flokksins um aðgengi trúfélaga item þjóðkirkju að skólum Reykjavíkurborgar. Svo langt er gengið að banna dreifingu á höfuðriti Vestrænnar menningar Nýja Testamentinu í skólum borgarinnar. Á landsfundi Vinstri Grænna komu fram tilögur sem ekki voru beinlínis hliðhollar kirkju og prestum. Þetta er óheillaþróun. Við erum að fá hér upp kristið hægri og trúlaust vinstri. Vinstri mönnum skal bent á þeir sem fjalla um mismunun hjá Evrópuráðinu hafa ekki séð ástæðu til að amast við þjóðkirkjufyrirkomulaginu á Norðurlöndunum, telja þetta menningarlegt og félagslegt fyrirkomulag sem eigi sér djúpar rætur í samfélögunum og hafi gefist vel en þurfi að sjálfsögðu að aðlaga sig kröfum nútímans um jafnræði og hlutleysi. það ættum við að geta gert í sameiningu án allra öfga.
Þessi ami vinstrimanna í garð þjóðkirkjunnar er undarlegur. Kristin trú er hluti af menningu Íslendinga og sögu. Alveg eins og Ásatrú er hluti af menningu og sögu landsins. Nú hefur t.d. hver ferðaþjónustuaðilinn á fætur öðrum óskað eftir að geta endurreist kirkjur, lagað aðstöðu við gamlar kirkjur, bætt aðgengi við kirkjurit o.sfrv. þetta er hluti af sögunni, hluti af þeirri ástæðu að útlendingar koma hingað sem ferðamenn. Þetta er eitthvað sem fólk ætti að hafa í huga. Hvar nákvæmlega eru „öfga hægri“ í trúboði? Fáránlegt hjá þeim sem halda slíku fram.
Erm… Það er ekki beinlínis skortur á hægrisinnuðu fólki á Íslandi sem vill kirkjur af fjárlögum og ekki heimila trúboð á vinnutíma í skólum sem greitt er fyrir með skattpeningum.
Fólk má stunda sitt guðshobbý í friði en hættið að segja mér að borga fyrir það.
Sæll Baldur (og aðrir).
Því miður fellur málflutningur þinn í þá gryfju sem umræðan oftast lendir í. Að stilla málum þannig að þegar rætt er um trú, trúfrelsi og annað í þessum málaflokki sé verið að ráðast á eða standa með þjóðkirkjunni. Þetta er helst hindrun málefnanlegrar umræðu um þessi mál.
Ég fyrir mína parta geng út frá þeim staðreyndum að við búum í veraldlegu samfélagi og eigum að búa við trúfrelsi. Það þýðir, í mjög einfölduðu máli, að hér geti ekki verið ríkiskirkja og sá ójöfnuður milli lífsskoðana sem er staðreynd. Skoðun eða ekki skoðun Evrópuráðsins hefur ekkert með það að gera.
Ísland er eitt af frekar fáum ríkjum sem enn hafa ríkiskirkjufyrirkomulag. Önnur ríki í þessum flokki íslömsku ríkin og jú Noregur. Nýfrjálsu ríkin undan oki kommúnismans völdu að vera EKKI með ríkiskirkjufyrirkomulag og getur hver sem er lagt sína túlkun í það.
Þær reglur sem settar voru í starfi skóla og lífsskoðunarfélaga (trúarlegra sem veraldlegra) í Rborg eru af sama meiði. Ég geri ráð fyrir að þú hafir lesið þær. Því miður eru of margir sem gagnrýnt hafa þær ekki lesið staf í þeim. Á hverju er verið að taka? Jú ítrekuðu trúboði í leik- og grunnskólum (nú lyftast kannski augabrún ýmissa en þetta er staðreynd), samþættingu skóalstarfs við trúarlegt starf og boðunarstarfi með t.d. útdeilingu NT. Nú deili ég ekki með þér hrifningu á þeirri bók en líklegast ágæt bók fyrir þá sem henni vilja trúa. En að telja hana til grundvallar rita við kennslu samkvæmt námsskrá, eins og haldið hefur verið fram, er í besta falli verið að sveigja sannleikann.
Það er hins vegar áhyggjuefni ef það er rétt sem þú varpar fram að skiptingin hægri/vinstri skiptist einnig í trúuð/trúlaus. Ég er á þeirri skoðun að hvort sem fólk er trúað eður ei geti ríkt sátt um að hér skuli ríkja trúfrelsi án ríkiskirkju. Það endurspegla árlegu kannanir um afstöðu Íslendinga til aðskilnaðar ríkis og kirkju þar sem 3 undanfarin áru eru það um 74% sem það styðja. Þá má spyrja: Eru stjórnmálamenn ekki að ganga í takt við sína þjóð?
Að lokum vil ég taka undir með þér að öllum er hollt að læra um menningararf þjóðarinnar og þar er kristni í stóru hlutverki. Hins vegar verða menn að greina á milli að kenna UM kristni sem hluta trúarbragðafræði eða að BOÐA kristni.
Afsakaðu langhundinn en mér fannst ástæða að benda á þessi atriði.
Það er enginn að tala um að Gideonfélagið megi ekki gefa grunnskólabörnum nýja testamentið.
Það sem er verið að tala um er að þeir megi ekki koma inn í skólana til að nota það tækifæri til trúboðs, segja börnunum að í Nýja Testamentinu sé að finna Sannleikann og leiða þau svo í bæn.
Ef þeir myndu senda nýja testamentið í kössum til skólanna, og skólarnir létu svo vita af því að þeir sem vildu gætu komið og sótt nýja testamentið í boði gídeonfélagsins upp á skrifstofu, þá er það önnur saga.
Mér finnst það mjög lélegt að tala eins og um meinlausa menningargjöf sé að ræða, þegar augljóslega er um yfirlýst trúboð að ræða.