Þeir sem vonast eftir mikilli þáttöku í ráðgefandi kosningum um Stjórnarskrá 20. október n.k. hljóta að fagna því að Þjóðkirkjan tekur þessar kosningar alvarlega og er mætt í slaginn. Það ætti að auka þáttöku og gera kosningarnar marktækari. Í ályktun hvetur Kirkjuþing kjósendur til að greiða atkvæði með því að ákvæði um þjóðkirkju verði áfram í Stjórnarskrá en jafnframt verði staða annarra trúfélaga tryggð í stjórnarskrárákvæðinu. Ef trúfrelsi er jafnframt ítrekað í greininni komumst við býsna nálægt hlutlausu ríkisvaldi þ.e. ríkisvaldi sem gerir ekki upp á milli trúarhópa. Ákvæðið um Þjóðkirkju yrði þá fyrst og fremst tilvísun í menningarlegan, félagslegan og trúarlegan arf þjóðarinnar en ætti ekki að fela í sér nein forréttindi.
Tja, mér finnst það sérkennilegt, svo vægt sé til orða tekið, að stofnun sem er rekin fyrir opinbert fé noti það fé til að reka áróður í máli sem snýst um það hvernig almenningur vill haga sambandi sínu (ríkisins) við þessa stofnun.
Þetta er vægast sagt ógeðslegt
Ef ákvæðið um Þjóðkirkju er fyrst og fremst tilvísun í menningarlegan, félagslegan og trúarlegan arf þjóðarinnar og á ekki að fela í sér nein forréttindi. – þá er það í sjálfu sér fullkominn þversögn.
Saga sambands kirkju og ríkis er saga kúgunar og engnn ástæða til að viðhalda því, önnur en til að tileinka kirkjunni ákv forréttindi.
Hvet alla til að fella ákvæðið
Það er svo aftur önnur saga!
Átti að vera tilvísun í Einar. Guðjón Örn skaust þarna á milli!