Það gerist ekki oft núorðið að gamall hundingi kemst yfir bók sem ég er beinlínis þakklátur fyrir að hafa lesið.

Það gerðist þó í morgun.

Ég vaknaði um hálfátta og fór að lesa Jójó eftir Steinunni Sigurðardóttur.

Kláraði hana svo rétt í þessu.

Þetta er falleg bók, sorgleg, viturleg, hlý … og skilningsrík.

Ég hirði ekkert um að lýsa söguþræði eða þess háttar. Bara tek ofan minn andlega hatt fyrir Steinunni.

Þetta gastu þá!