Guðmundur Andri Thorsson skrifar að mínum dómi skynsamlega um þjóðaratkvæðagreiðsluna í Fréttablaðið í morgun.
Sjá hér.
Ég vek sérstaka athygli á niðurlagsorðunum, og vona að þingmenn sem núna ná tillögurnar til meðferðar taki þau til sín.
Ég sat náttúrlega í stjórnlagaráði, en ég held samt að mér sé óhætt að segja að þau séu sönn.
Í stjórnlagaráði kúgaði minnihlutinn ekki meirihlutann, og meirihlutinn þaðan af síður minnihlutann, einfaldlega af því þar voru hvorki minnihluti né meirihluti. Þar voru bara ólíkir einstaklingar með ólíkar skoðanir en allir sem einn ákveðnir í að ná víðtæku en þó innihaldsríku samkomulagi.
Megi Alþingi svo vinna í sama dúr.
Guðmundur Andri skrifar:
„Maður fyllist óþoli og ókyrrð við að horfa á svona [kappræður stjórnmálaforingja]. Það rifjaðist upp hvernig þetta var í Stjórnlagaráði sem komst að einróma niðurstöðu, þrátt fyrir að þar væru ákaflega ólíkir einstaklingar sem voru fulltrúar mjög ólíkra sjónarmiða.
Á stjórnlaga[ráðinu] talaði þetta fólk saman á einhvern alveg nýjan hátt: af virðingu fyrir stöðu sinni og hvert öðru – og okkur kjósendum.
Ný stjórnmál. Það er eitthvað fallegt við þetta ferli, eitthvað hátíðlegt, eitthvað mjög jákvætt.“