Eitt atriði í sambandi við þjóðaratkvæðagreiðsluna á laugardag má vel árétta.

Ein ástæða þess að þingmenn – með djúpri virðingu fyrir þeim – eru ekki endilega réttu mennirnir til að skrifa stjórnarskrá er sú að stjórnarskráin fjallar meðal annars um þá sjálfa.

Ákvæði stjórnarskrártillagna stjórnlagaráðs um aukið persónukjör og jafnt vægi atkvæða munu til dæmis hafa bein áhrif á feril þó nokkuð margra þingmanna.

Ætti að leggja það á fólk að taka þannig mjög afdrifaríkar ákvarðanir um eigið starf?

Ég ætla ekki að gera lítið úr heiðarlegu starfi og áhuga þingmanna á betri stjórnarskrá. En það má samt vel halda þessu til haga.